Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Meerdere Kerkvaders hebben in de figuur van de goede Samaritaan Jezus zelf gezien en in de man die in de handen van rovers gevallen is, Adam, de afgedwaalde en door zonde gekwetste mensheid. Vgl. Origenes van Alexandrië, Preken over Lucas, In Lucam Homilia. 34, 1-9 Vgl. H. Ambrosius van Milaan, Expositio Evangelii secundum Lucam. 71-84 Vgl. H. Augustinus, Toespraken. 171 Jezus is Gods Zoon, Die de liefde van de Vader aanwezig brengt, Zijn trouwe, eeuwige liefde zonder grenzen noch beperkingen. Maar Jezus is ook Degene die “zich ontdoet” van Zijn “Goddelijk gewaad”, die uit Zijn Goddelijke “staat” neerdaalt om de menselijke vorm aan te nemen (Fil. 2, 6-8) en dichterbij het leed van de mens te komen, zelfs tot in de hel, zoals wij in het Credo zeggen, en hoop en licht te brengen. Hij houdt Zijn gelijkheid met God, Zijn God zijn, niet jaloers voor zich Vgl. Fil. 2, 6 , maar buigt zich vol medelijden over de afgrond van menselijk leed, om er olie van vertroosting en wijn van hoop over te gieten.