Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Om u te begeleiden op de geestelijke pelgrimstocht die ons vanuit Lourdes, oord en symbool van hoop en genade, naar het Heiligdom van Altötting leidt, zou ik u ter overweging de voorbeeldige figuur van de goede Samaritaan willen aanbieden. Vgl. Lc. 10, 25-37 De parabel uit het Evangelie door de heilige Lucas verteld, sluit aan bij een reeks beelden en verhalen over het dagelijks leven, waarmee Jezus Gods diepe liefde voor iedere mens wil doen begrijpen, in het bijzonder wanneer hij ziek is en lijdt. Maar tegelijk, met de woorden waarmee de parabel van de goede Samaritaan eindigt, “Ga dan en doet gij evenzo” (Lc. 10, 37), toont Jezus welke houding ieder van Zijn leerlingen moet aannemen tegenover de anderen, in het bijzonder als ze verzorging nodig hebben. Het gaat er dus om door een innige gebedsrelatie met God, uit Zijn oneindige liefde de kracht te putten om zoals de goede Samaritaan, dagelijks een concreet gebaar te stellen tegenover wie in zijn lichaam of geest gekwetst is, wie hulp vraagt, ook al is hij onbekend en heeft hij geen bestaansmiddelen. Dat geldt niet alleen voor wie in de pastoraal en de gezondheidszorg werken, maar voor iedereen, ook voor de zieke zelf die zijn toestand gelovig kan beleven: “Niet het feit van het lijden te omzeilen, voor pijn te vluchten, geneest de mens, maar de bekwaamheid beproevingen te aanvaarden en erdoor te groeien, er zin in te vinden door zich met Christus te verenigen die met een oneindige liefde geleden heeft”. Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de Christelijke hoop, Spe Salvi (30 nov 2007), 37