
H. Paus Johannes Paulus II - 29 april 1982
Het tweede probleem betreft de volledige opneming van de bejaarde in de levenskring van het gezin. In de apostolische exhortatie H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Familiaris Consortio
Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd
(22 november 1981) heb ik dienaangaande geschreven:
'Er zijn culturen die een speciale verering en een grote liefde tonen voorde bejaarden'. Hij 'blijft opgenomen in het gezinsleven, hij gaat voort er op actieve en verantwoordelijke wijze aan deel te nemen - zij het met respect voor de zelfstandigheid van het nieuwe gezin - en vervult bovendien de kostbare zending te getuigen van het verleden en de jeugd voor de toekomst met wijsheid te inspireren. Andere culturen daarentegen hebben geleid en leiden nog tot onaanvaardbare vormen van uitstoting van de bejaarden, vooral als gevolg van een ongeordende industriële en stedelijke ontwikkeling; die vormen van uitstoting zijn een bron zowel van bitter lijden voor de bejaarden zelf als van geestelijke verarming voor de gezinnen'. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 27
Dit probleem wordt steeds actueler en ernstiger, omdat in de meer geïndustrialiseerde en verstedelijkte typen van moderne samenleving niet de tekenen ontbreken van een verontrustend verval van de fundamentele waarde van het gezin, en omdat het aantal bejaarden blijkt toe te nemen.
Wanneer een samenleving, die zich alleen laat leiden door de maatstaven van consumptie en doelmatigheid, de mensen verdeelt in werkenden en niet-werkenden, en de laatsten als tweederangsburgers beschouwt en aan hun lot overlaat, kan zij niet werkelijk beschaafd worden genoemd. Wanneer een gezin geen personen van eigen bloed, van de eerste en van de derde leeftijd, kinderen en bejaarden in huis wil hebben, en beiden op welke wijze of in welke vorm ook veronachtzaamt, verdient het zeker niet de titel van liefdesgemeenschap. Het beeld van het gezin als gemeenschap van personen moet worden hersteld, waar in het licht van de evangelische boodschap de vertegenwoordigers van alle leeftijden met elkaar samenleven in respect voor de rechten van allen: van de vrouw, het kind en de bejaarde. Het gezin moet gemaakt worden tot een school van vollediger en rijker mens-zijn in de gemeenschap van de personen, in het delen van de vreugde en het lijden.