Het internationaal eucharistisch congres, dat in juli 1981 te Lourdes zal plaats vinden, zal voor de Kerk een hoogtij betekenen van gebed en geestelijke vernieuwing. De aankondiging ervan is daarom op zich al een bron van vreugde, en tegelijkertijd een uitnodiging om het reeds nu met zorg voor te bereiden, niet alleen op het niveau van het internationaal comité waar u de voorzitter van bent, maar ook van de kant van de talrijke herders en gelovigen die er actief aan zullen deelnemen.

'Jezus Christus, Brood, gebroken voor een nieuwe wereld': zo luidt het thema dat door het permanent comité van de internationale eucharistische congressen is voorgesteld en dat bij deze door de paus wordt bevestigd. Om goed te begrijpen welke bijzondere en radicale nieuwheid Jezus Christus inbrengt in eenieder die deelneemt aan de Eucharistie, in de Kerk en van daaruit in de menselijke samenleving, zal het van belang zijn dat het congres vóór alles de grondslagen van de leer over de Eucharistie weer goed in het licht stelt, zoals deze werden ontvangen, overwogen en sinds de apostelen zonder onderbreking beleefd

• door de martelaren
• de kerkvaders
• de christenen van de middeleeuwen
• de concilies
• de hedendaagse godsvrucht
• de huidige wettige onderzoekingen.

Zoals sint Paulus Vgl. 1 Kor. 11, 23 , zo zullen ook de herders en theologen van het congres moeten doorgeven wat zij zelf ontvangen hebben van de levende overlevering die geleid wordt door de heilige Geest. Dan zal héél het Mysterie aan de dag kunnen treden en de volle betekenis blijken van het 'gebroken Brood': want dat 'Brood' is een en al verwijzing, niet slechts naar een edelmoedig samen delen dat voortvloeit uit het voorbeeld van Jezus, maar naar het offer van Christus die zijn Lichaam heeft gegeven en zijn Bloed vergoten om de zonde van de wereld weg te nemen Vgl. Joh. 1, 29 , de muur tussen vijandig gestemde broeders te vernietigen, en hun toegang te verschaffen tot de liefde van de Vader. Vgl. Rom. 5, 2 Met de woorden van de Zaligmaker zelf, die zo fundamenteel zijn en die worden weergegeven door sint Jan: "Het brood dat Ik zal geven, is mijn vlees, ten bate van het leven van de wereld" (Joh. 6, 51). En de apostel Paulus verkondigt op zijn beurt: "Geeft niet de beker der zegening die wij zegenen, gemeenschap met het bloed van Christus? Geeft niet het brood dat wij breken, gemeenschap met het lichaam van Christus?" [b :1 Kor. 10, 16]. Door van deze levende en doorleefde overlevering uit te gaan, zal het congres in staat zijn om voor de wereld van vandaag uit te diepen en tot uitdrukking te brengen hoe en waarom de 'nieuwe wereld' met de Eucharistie verbonden is, en de Eucharistie op haar beurt met het lijden en de verrijzenis van Christus.

Wat een genade zal het zijn wanneer wij ons meer bewust zouden worden van het feit dat dit offer in elke eucharistieviering voor ons tegenwoordig gesteld wordt, dat de gelovigen er de vrucht van in zich kunnen opnemen als hun dagelijks voedsel en dat zij het in hun eigen leven kunnen voortzetten! De eerste en allerbelangrijkste tijd van zo'n congres is dan ook de tijd waarin wij 'het geheim van het geloof' beschouwen en aanbidden, in vereniging met Maria die al deze dingen "in haar hart bewaarde". Vgl. Lc. 1, 19.51 Waar het om gaat is dat de kracht van deze ongehoorde boodschap, van deze 'dwaasheid' en 'wijsheid' van God Vgl. 1 Kor. 1, 21 de wereld ráákt. Gelukkig daarom de bijeenkomst in Lourdes, wanneer zij erin slaagt

• dit authentiek verstaan van de Eucharistie te bevorderen;
• een hernieuwde dankzegging ervoor opwekt;
• tot een eerbiediger benadering weet te brengen;
• tot een waardiger viering;
• tot een groter verlangen om met vrucht te communiceren;
• dankzij een betere voorbereiding!

"Christus heeft zijn leven voor ons gegeven. Dus zijn ook wij verplicht ons leven te geven voor onze broeders." (1 Joh. 3, 16). Een "nieuwe mens" (Kol. 3, 10), gekenmerkt door ons zoonschap ten opzichte van God en door broederlijke banden tussen de mensen, zogezegd 'een nieuwe mensheid', dat zijn de vruchten die we verwachten van het Brood van Leven dat de Kerk breekt en uitdeelt in de naam van Christus.

Is het nodig het te zeggen? Het diepste niveau waarop zich in hen die communiceren de band realiseert met het lichaam van Christus, die 'osmose' in zijn goddelijke liefde, ontsnapt aan het gevoel en aan de menselijke maatstaven. Zij ligt op het vlak van de genade, van een geheimvolle deelname in het geloof aan het leven van de verrezen Christus volgens de geest van heiligheid. Vgl. Rom. 1, 4

Normaal gesproken moeten daaruit grote morele consequenties voortvloeien, die Sint Paulus in het tweede deel van elk van zijn brieven vermeldt. Deze gevolgen zijn zowel vereisten als uitnodigingen, omdat ze de beschikbaarheid en verantwoordelijkheid van de deelnemers op zich nemen. Wat een diepgaande implicaties voor de relaties tussen degenen die de communie ontvangen! "De Eucharistie maakt de Kerk", zij verenigt, als ledematen van een lichaam, hen die delen in hetzelfde Lichaam van Christus: "Opdat allen één zijn" (Joh. 17, 21). En wat een gevolgen ook

• voor samenleving zelf,
• voor de wijze waarop mensen als broeders worden benaderd,
• vooral de armsten.
• Om hen te dienen, om het brood der aarde en het brood der liefde met hen te delen,
• om met hen een rechtvaardiger wereld te bouwen, de kinderen Gods meer waardig,

en tegelijkertijd voor de toekomst een nieuwe wereld voor te bereiden, waarin God zelf de definitieve vernieuwing en totale en eindeloze gemeenschap zal brengen. Vgl. Openb. 21, 1.5 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 39.45

Het doel van het congres te Lourdes is om op enigerwijze de gehele geestelijke en ethische dynamiek te verifiëren die Christus-Eucharistie brengt aan degenen die zich met Hem voeden met de vereiste gesteltenis. Hij zal ervoor zorgen dat al deze mogelijkheden van persoonlijke en maatschappelijke transformatie in de context van evangelische houdingen en zaligsprekingen worden geplaatst, middels bekering, omdat dat het middelpunt is van christelijke vernieuwing. 

In dit opzicht zal de boodschap van het eucharistisch congres aansluiten bij de blijvende boodschap van Lourdes. Moge de Onbevlekte Maagd de harten helpen zichzelf te zuiveren met het oog op deze geweldige ontmoeting!

Als ik me de moeite heb genomen om deze belangrijkste oriëntaties in herinnering te brengen, komt dat omdat de Katholieke Kerk ze vandaag de dag vooral nodig heeft. Ik moedig ten zeerste het werk aan dat in dit verband zal worden verricht door het Internationaal Comité en door al diegenen die, naar gelang de respectieve functies, zullen samenwerken bij de voorbereiding en organisatie van de gastvrijheid, liturgie, onderricht, bijdragen en de ontmoetingen. Ik smeek voor hen het licht en de kracht van de Heilige Geest af.

De Mariastad, die al zulke bewonderenswaardige bedevaarten kent, vormt een onvergelijkbare en bijna unieke achtergrond in deze wereld, voor een eerbetoon aan Christus-Eucharistie en voor uitstralen van zijn boodschap.

Van ganser harte geef ik mijn apostolische zegen aan alle verantwoordelijken.

Het Vaticaan, 1 januari 1979.

IOANNES PAULUS PP. II