Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Nadrukkelijk wil ik er nog eens op wijzen, dat de talrijke vredestichters er toe geroepen zijn, om zich in totale toewijding voor het algemeen welzijn van het gezin en voor de sociale gerechtigheid alsook voor een werkzame sociale opvoeding in te zetten.

Niemand mag de beslissende rol van het gezin, die vanuit demografisch, ethisch, pedagogisch, economisch en politiek oogpunt de basiscel van de samenleving is, over het hoofd zien of onderwaarderen. Het gezin heeft de natuurlijke roeping, om het leven te bevorderen: het begeleidt mensen in hun groei en roept hen op om door wederzijdse zorgzaamheid elkaar te sterken. Met name het christelijke gezin draagt in zich het oorspronkelijke plan van de opvoeding van mensen naar de maat van de goddelijke liefde. Het gezin is een van de onmisbare maatschappelijke pijlers in het realiseren van een cultuur van de vrede. Het recht van ouders in hun voorrangsrol bij de opvoeding van de kinderen - op de eerste plaats op het morele en religieuze vlak, - moet beschermd worden. In het gezin worden de vredestichters, de toekomstige bevorderaars van een cultuur van het leven en de liefde, geboren en groeien daar op. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Boodschap, Wereld Vredes Dag 1994, Via het gezin groeit de vrede voor de mensheid (8 dec 1993)

Bij deze indrukwekkende opgave van de opvoeding tot vrede zijn in het bijzonder ook de religieuze gemeenschappen betrokken. De Kerk voelt zich deelgenoot van deze grote verantwoordelijkheid door de nieuwe Evangelisering, waarvan de centrale punten zijn de bekering tot de waarheid en tot de liefde van Christus en in het verlengde daarvan de geestelijke en morele wedergeboorte van de samenlevingen. De ontmoeting met Jezus Christus vormt de vredestichters, omdat ze daardoor gehouden zijn tot gemeenschap en tot het overwinnen van onrecht.

Een bijzondere opdracht tegenover de vrede wordt door de culture instellingen, de scholen en de universiteiten waargenomen. Daarvan verwachten we een belangrijke bijdrage niet alleen bij het opleiden van toekomstige generaties van leidinggevenden, maar ook bij de vernieuwing van de publieke instellingen op nationaal en internationaal vlak. Zij kunnen ook in een wetenschappelijke richting bijsturen, die de economische- en financiële activiteiten in een solide antropologisch en ethisch fundament verankert. De wereld van vandaag en in het bijzonder de politiek, heeft behoefte aan het houvast van een nieuw denken, een nieuwe culturele synthese om puur technische benaderingen te overwinnen en de gevarieerde politieke tendensen met het oog op het algemeen belang op elkaar af te stemmen. Dat algemeen belang, als een geheel uit tussenmenselijke en institutionele betrekkingen in dienst van de gehele groei van individuen en van groepen bezien, is de basis voor iedere juiste opvoeding tot vrede.