Dit bezoek aan India is de vervulling van een lang gekoesterde wens, Uw land is een land met een oude cultuur, de bakermat van grote godsdiensten, de woon­plaats van een volk, dat God gezocht heeft met een rusteloos verlangen, in diepe overweging en ingekeerd­heid, en in hymnen, vol van vurig gebed. Zelden heeft dit verlangen naar God uitdrukking gevonden in woor­den zo vervuld van adventsgeest als in de woorden, die vele eeuwen vóór Christus in uw heilige boeken wer­den neergeschreven: "Leid mij van het onwerkelijke naar het werkelijke; leid mij uit de duisternis naar het licht; leid mij uit de dood naar de onsterfelijkheid." Upanishad Brihadarawyaka I, 3, 28

Dit gebed is ook een gebed voor onze tijd. Nu, meer dan ooit, zou het moeten opstijgen uit ieder mensen­hart. De mensheid maakt diepgaande veranderingen door en zoekt tastend naar de leidende beginselen en de nieuwe krachten, die haar moeten voeren naar de wereld van de toekomst. Ook uw land is een nieuwe fase van zijn geschiedenis ingegaan, en ook gij voelt in deze overgangsperiode de onzekerheid van onze tijd, nu traditionele structuren en waarden veranderd zijn, en nu men al zijn krachten moet concentreren om de toekomst van het volk op te bouwen niet enkel op een vaste materiële basis, maar ook op hechte geestelijke grondslagen. Ook gij zijt gewikkeld in de strijd tegen de ellende, die een schaduw werpt over het leven van ontelbare mensen in heel de wereld, tegen armoede, honger en ziekte. Ook gij voert de meedogenloze strijd om meer voedsel, kleding, behuizing, om een goede op­voeding, om een rechtvaardige verdeling van de rijk­dommen van deze wereld. Zijn wij niet allen één in deze strijd om een betere wereld, in dit streven om aan alle mensen de goederen te bezorgen, die nodig zijn om hun bestemming als mens te kunnen ver­wezenlijken en een leven te kunnen leiden, dat kinderen Gods waardig is?

Daarom moeten wij dichter bij elkaar komen, niet alleen door de moderne communicatiemiddelen, door pers en radio, door oceaanstomers en straalvliegtui­gen; neen wij moeten tot elkaar komen door ons hart, in wederzijds begrip, in waardering en liefde. Wij moe­ten elkaar ontmoeten niet alleen als toeristen, maar als pelgrims, die uitgaan om God te vinden, niet in gebou­wen van steen, maar in de harten der mensen. De ene mens moet de andere ontmoeten, het ene volk het an­dere volk, als broeders en zusters, als kinderen van God. In dit wederzijds begrip, in deze vriendschap, in deze heilige gemeenschapsband moeten wij ook gaan samen werken om te bouven aan de gemeenschappe­lijke toekomst van het mensdom. Wij moeten de con­crete wegen tot organisatie en samenwerking vinden, zodat alle hulpbronnen samenvloeien, en alle krachten worden gebundeld voor de vestiging van een echte ge­meenschap onder alle volken. Zulk een eenheid kan niet worden gebouwd op een algemene angst of vrees voor wederzijdse vernietiging; ze moet gebouwd worden op de gemeenschappelijke liefde, die allen omvat en die haar wortels heeft in God, die liefde is.

De aanleiding tot ons bezoek is het Eucharistisch Congres. De Eucharistie is de gedachtenis van Jezus Christus en zijn liefde voor God de Vader in de hemel en voor alle mensen, een liefde tot de dood toe. Deze liefde van Jezus is niet iets van het verleden alleen; ze wil present blijven en leven in ieder mensenhart. Chris­tus is ook geliefd in dit land, niet alleen bij hen, die christen zijn en die slechts een minderheid vormen, maar ook bij de miljoenen, die Hem hebben leren kennen en liefhebben als een bron van inspiratie tot liefde en zelfopoffering. In de harten van alle mensen van goede wil zullen altijd zijn woorden blijven klinken: "De Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en om zijn leven te geven als losprijs voor velen." Voordat Hij ging sterven, zei Hij tot zijn leerlingen: "Ik geef u een nieuw gebod: dat gij elkaar zult liefhebben", en Hij gaf hun het teken, waaraan allen hen zouden erkennen: de onder­linge liefde.

Dit is de bedoeling van het congres: de waarachtige liefde moet onder ons vernieuwd worden en moet de bezielende kracht worden van al ons werken. Wij hebben vrede en stabiliteit nodig in onze wereld, wij hebben voedsel, kleding en behuizing nodig voor mil­joenen, wij hebben eerlijkheid, toewijding nodig en onvermoeide arbeid voor de verbetering van de mense­lijke situatie, maar al dit werken moet worden gedragen door waarachtige liefde.

Ik bid, dat het motto van dit congres: "Richt uw leven in volgens de liefde" in uw hart geprent mag blij­ven en een levend zaad mag worden, dat groeit en vrucht draagt. Moge God deze liefde wekken in ons allen en ons één maken door die onzichtbare, maar onverbreekbare band, welke allen moet verbinden, die een woonplaats vinden in Gods liefde. Moge Hij van ons maken het éne gezin van zijn kinderen.

Zie ook:
Bombay (1964), Paus Paulus VI bezoekt