• Database vol kerkelijke documenten
  • Geloofsverdieping
  • Volledig in het Nederlands
  • Beheerd door vrijwilligers

Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

x

Grote theologen van het Oosten benutten de ontmoeting tussen het Christendom en de Griekse filosofie als een providentiële kans om na te denken over de waarheid van de openbaring, dat wil zeggen, de waarheid van de logos. Voor de verdediging en verheldering van de geloofsmysteries (de consubstantialiteit van de personen van de Drie-eenheid, de hypostatische vereniging etc.) namen zij snel maar kritisch filosofische begrippen over die konden dienen voor het geloofsverstaan. Maar zij hielden ook stevig vast aan de apofatische dimensie van de theologie: theologie moet nooit het mysterie reduceren. In reactie op het theologische rationalisme van ‘radicale Arianen’, hielden de Cappadociërs en de Griekse theologische traditie vast aan de onmogelijkheid om in dit aardse leven het goddelijke wezen in zichzelf te kennen, noch via de natuur, noch via de genade, en ook niet in verheerlijkte staat. De Latijnse theologie evenwel, overtuigd dat de gelukzaligheid van de mens alleen kon bestaan in het zien van God ‘zoals Hij is’ (1 Joh. 3, 2), maakte onderscheid tussen de kennis van het goddelijke wezen dat beloofd is aan de zaligen, en de alomvattende kennis van Gods wezen die alleen aan God toekomt. Paus Benedictus XII, Constitutie, Benedictus Deus (29 jan 1336), 1. In de constitutie Benedictus Deus (1336) stelde Paus Benedictus XII vast dat de zaligen het ware wezen van God zien, van aangezicht tot aangezicht (DH 1000) In het Westen was het Boëthius, aan het eind van de patristische periode, die een theologiebeoefening inluidde die het wetenschappelijk karakter van de intellectus fidei onderstreepte. In zijn opuscula sacra bracht hij alle hulpmiddelen van de filosofie in het geweer om de christelijke leer te verhelderen en bood hij een systematische en vanzelfsprekende uiteenzetting van het geloof. Vgl. H. Thomas van Aquino, In Lib. Boethii de Trinitate. Proloog (ed. Leonine, deel 50, p. 76); ‘Modus autem de Trinitate tractandi duplex est, ut dicit Augustinus in I de Trinitate, scilicet per auctoritates et per rationes. Quem utrumque modum Augustinus complexus est, ut ipsemet dicit; quidam vero sanctorum patrum, ut Ambrosius et Hylarius, alterum tantum modum prosequti sunt, scilicet per auctoritates; Boetius vero elegit prosequi per alium modum, scilicet per rationes, praesupponens hoc quo ab aliis per auctoritates fuerat prosequtum.’ Deze nieuwe theologische methode, die verfijnde filosofische instrumenten benutte en uit was op een soort systematisering, werd tot op zekere hoogte ook ontwikkeld in het Oosten, bijvoorbeeld door de Heilige Johannes Damascenus.

Document

Naam: THEOLOGIE VANDAAG: PERSPECTIEVEN, PRINCIPES EN CRITERIA
Soort: Internationale Theologische Commissie
Auteur: Internationale Theologische Commissie
Datum: 29 november 2011
Copyrights: © 2012, Libreria Editrice Vaticana / Collationes. Tijdschrift voor Theologie en Pastoraal 42 (2002,2) 177-222
Vert.: Maria ter Steeg
Bewerkt: 22 oktober 2020

Opties

Internetadres
Print deze pagina
Dit document bestellen
Startpagina van dit document
Inhoudsopgave van dit document
Referenties naar dit document
Referenties vanuit dit document
RK Documenten wordt mogelijk gemaakt door donaties van gebruikers.
© 1999 - 2025, Stg. InterKerk, Schiedam, test