
Internationale Theologische Commissie - 29 november 2011
Traditie is dan ook iets levends en vitaals, een voortgaand proces waarin de eenheid van het geloof tot uiting komt in de veelheid van talen en verscheidenheid van culturen. Ze houdt op traditie te zijn als ze begint te verstenen. ‘Deze van de apostelen stammende overlevering vordert in de Kerk onder bijstand van de Heilige Geest. Want het inzicht zowel in de overgeleverde werkelijkheden als in de overgeleverde woorden groeit … De Kerk streeft in de loop der eeuwen onafgebroken naar de volheid van de goddelijke waarheid, totdat in haar de woorden van God in vervulling gaan’. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 8 Traditie vindt plaats in de kracht van de Heilige Geest, die, zoals Jezus zijn leerlingen beloofd heeft, de Kerk leidt naar de volle waarheid Vgl. Joh 16,13 door stevig de herinnering vast te houden aan Jezus zelf Vgl. Joh 14,26 , de Kerk trouw te houden bij haar apostolische oorsprong, de overlevering van het geloof veilig te stellen, en te zorgen dat het Evangelie steeds als nieuw wordt aangeboden onder leiding van herders die opvolgers zijn van de apostelen. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 7 Vitale componenten van traditie zijn derhalve: een voortdurend hernieuwde studie van de heilige Schrift, liturgie, aandacht voor wat de geloofsgetuigen door de eeuwen heen geleerd hebben, catechese die groei in geloof bevordert, daadwerkelijke liefde jegens God en de naaste, gestructureerd kerkelijk ambt, en de dienst van het leergezag aan het Woord van God. ‘Wat door de apostelen is overgeleverd, omvat alles wat strekt tot de heilige levenswandel van het volk van God en zijn groei in geloof. Zo bestendigt de Kerk in haar leer, leven en eredienst alles wat zijzelf is, alles wat zij gelooft en geeft dit door aan alle geslachten’. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 8