Door de Doop zijn de lekengelovigen volledige lidmaten van het Lichaam van Christus en hebben zij deel aan de zending van de universele Kerk. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 30-38 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965) Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988) Hun deelname aan het leven en aan de interne activiteiten van de Kerk is de vaste geestelijke bron die hen in staat stelt buiten de grenzen van de kerkelijke structuren te treden. Als apostelen in de wereld zetten zij het Evangelie, de geloofs- en sociale leer van de Kerk om in concrete daden. Vgl. H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, N.a.v. de Bijzondere Bisschoppensynode voor Libanon, Een nieuwe hoop voor Libanon (10 mei 1997), 45.103. AAS 89 (1997), 350-352. 400 De Christenen kunnen en moeten namelijk „als volgerechtigde burgers in de geest van de zaligsprekingen hun bijdrage leveren en dus bouwers aan de vrede en apostelen van de verzoening worden, ten gunste van de gehele samenleving.” Paus Benedictus XVI, Homilie, (voorlopig Engelstalig), In de H. Mis ter afsluiting van de Bijzondere Bisschoppensynode voor het Midden-Oosten (24 okt 2010), 7

Omdat het wereldlijke terrein jullie specifieke eigen terrein is, Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 31 moedig ik jullie aan, dierbare lekengelovigen, de banden van broederlijkheid en samenwerking met alle mensen van goede wil te versterken en zo te streven naar het algemeen welzijn, goed beheer van de openbare goederen, godsdienstvrijheid en respect voor de waardigheid van elke mens. Leidt onder de volkeren „een voorbeeldig leven; dan zullen zij die u nu als boosdoeners belasteren, "door uw goede werken tot inzicht komen en God verheerlijken, op de dag dat Hij komt rechtspreken" (1 Pt. 2, 12), ook wanneer de zending van de Kerk, d.w.z. de uitdrukkelijke verkondiging van het Evangelie, hindernissen ondervindt of niet mogelijk of moeilijk is geworden. Laat het jullie ter harte gaan om door een coherent leven en door jullie dagelijks handelen verantwoording af te leggen van jullie geloof. Vgl. 1 Pt. 3, 15 Vgl. Bisschoppensynodes, Aangeboden aan de H. Vader, Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten (23 okt 2010), 30 Opdat jullie getuigenis werkelijk vrucht draagt Vgl. Mt. 7, 16.20 , roep ik jullie op afsplitsingen en alle subjectieve interpretaties van het christelijk leven te overwinnen. Wees erop bedacht dat het christelijk leven – met zijn waarden en eisen – niet moet worden losgemaakt van het leven in het gezin of in de samenleving, van het arbeidsleven of het politieke en culturele leven, omdat al deze verschillende terreinen van het leven van de leek in Gods plan zijn opgenomen. Vgl. Bisschoppensynodes, Aangeboden aan de H. Vader, Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten (23 okt 2010), 30 Ik nodig jullie uit om, omwille van Christus, moedig te zijn, in de zekerheid dat dwang, nood, noch vervolging jullie van Hem kunnen scheiden. Vgl. Rom. 8, 35

In het Midden-Oosten zijn de leken gewend regelmatige en broederlijke betrekkingen te onderhouden met de katholieke gelovigen van de verschillende patriarchale kerken of met de Latijnse Kerk, en hun kerkgebouwen te bezoeken, in het bijzonder wanneer er geen andere mogelijkheid is. Naast deze bewonderenswaardige werkelijkheid, die toont dat het hier om een authentieke levende gemeenschap gaat, komt daar nog eens bij dat de verschillende kerkelijke jurisdicties elkaar binnen een en hetzelfde territorium overlappen. In dit opzicht is de Kerk in het Midden-Oosten een voorbeeld voor de andere plaatselijke kerken in de rest van de wereld. Het Midden-Oosten is zo in zekere zin een laboratorium, dat nu al vooruitloopt op de toekomstige situatie van de Kerk. Deze voorbeeldrol, die moet worden vervolmaakt en voortdurend moet worden gereinigd, heeft het Midden-Oosten ook voor de lokaal verworven ervaring op het gebied van de oecumene.

Het gezin, als de op het huwelijk gebaseerde goddelijke instelling zoals die door de Schepper zelf is gewild Vgl. Gen. 2, 18-24 Vgl. Mt. 19, 5 , wordt tegenwoordig blootgesteld aan een aantal gevaren. Het christelijke gezin in het bijzonder wordt meer dan ooit geconfronteerd met de vraag naar haar specifieke identiteit. Want de wezenlijke eigenschappen van het sacramentele huwelijk – eenheid en onontbindbaarheid Vgl. Mt. 19, 6 – en het christelijke model van het gezin, de seksualiteit en de liefde, worden in onze tijd door sommige gelovigen, zo niet bestreden dan toch minstens niet begrepen. De verleiding bestaat om zich modellen eigen te maken die in strijd zijn met het Evangelie, maar die door een bepaalde, over de hele wereld verspreide eigentijdse cultuur worden doorgegeven. De huwelijksliefde is geïnspireerd op de blijvende band tussen God en zijn volk, die in het kruisoffer volledig werd bevestigd. Het kenmerk ervan is de wederzijdse volledige overgave tot in het martelaarschap, en dat wordt in sommige Oosterse Kerken heel duidelijk, waar elk der verloofden tijdens de huwelijkssluiting, die terecht “Viering van de kroning” wordt genoemd, de ander als “kroon” ontvangt. De huwelijksliefde is niet iets dat in een ogenblik bereikt is, maar een geduldig project van een heel leven. Het christelijke gezin, dat geroepen is dagelijks de liefde van Christus te beleven, is een bevoorrecht instrument van de tegenwoordige tijd en van de zending van de Kerk in de wereld. Met het oog daarop behoeft het gezin begeleiding van zielzorgers Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981) Vgl. Pauselijke Raad voor het Gezin, Handvest van de Rechten van het gezin (22 okt 1983) Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Brief, Brief aan de Gezinnen - Bij gelegenheid van het Internationaal Jaar van het Gezin, Gratissimam sane (2 feb 1994) Vgl. Pauselijke Raad "Justitia et Pax", Compendium van de Sociale Leer van de Kerk (26 okt 2004), 209-254 en ondersteuning bij zijn problemen en moeilijkheden, vooral daar waar de maatschappelijke, gezins- en religieuze referentiepunten zwakker worden of verloren dreigen te gaan. Vgl. Bisschoppensynodes, Aangeboden aan de H. Vader, Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten (23 okt 2010), 35

Ik moedig jullie, christelijke gezinnen in het Midden-Oosten, aan om jullie altijd door de kracht van het woord Gods en de Sacramenten te vernieuwen, om nog meer huiskerken te zijn, die opvoeden tot het gebed en het geloof, en die ook kweekplaatsen van roepingen zijn, natuurlijke scholen van de deugden en zedelijke waarden, levende basiscellen van de samenleving. Beschouw steeds het gezin van Nazareth Vgl. Paus Benedictus XVI, Homilie, Mount Precipice – Nazareth, Laat de vrede van Christus heersen in uw hart (14 mei 2009), dat de vreugde beleefde het leven te ontvangen en zijn vroomheid uit te drukken door zich te houden aan de wet en de religieuze gebruiken van die tijd. Vgl. Lc. 2, 22-24.41 . Kijk naar dit gezin, dat ook de beproeving beleefde van het Kind Jezus dat verloren was, en geleden heeft onder vervolging en emigratie, dat ook zware dagelijkse arbeid heeft gekend. Vgl. Mt. 2, 13. e.v. Vgl. Lc. 2, 41. e.v. Help jullie kinderen om bij het volwassen worden te groeien in wijsheid en genade voor God en de mensen Vgl. Lc. 2, 52 ; leer hun op God de Vader te vertrouwen, Christus na te volgen en zich door de Heilige Geest te laten leiden.

Na deze overwegingen over de gezamenlijke waarde en roeping van man en vrouw in het huwelijk gaan mijn gedachten heel in het bijzonder uit naar de vrouwen in het Midden-Oosten. Het eerste scheppingsverhaal toont ons de ontologische gelijkheid van man en vrouw. Vgl. Gen. 1, 27-29 Deze gelijkheid is door de gevolgen van de zonde verstoord. Vgl. Gen. 3, 16 Vgl. Mt. 19, 4 Het overwinnen van deze erfenis, die een gevolg van de zonde is, is voor elke mens, man of vrouw, een plicht. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de waardigheid en de roeping van de vrouw, Mulieris Dignitatem (15 aug 1988), 10 Ik zou alle vrouwen willen verzekeren dat de Katholieke Kerk, getrouw aan het goddelijke plan, de persoonlijke waardigheid van de vrouw en haar gelijkheid aan de man bevordert tegenover de meest uiteenlopende vormen van discriminatie waarvan zij op grond van haar vrouw-zijn het slachtoffer is. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988), 49 Deze houding doet het leven van de gemeenschap en van het getuigenis veel kwaad. Het is niet alleen een zware belediging van de vrouw, maar ook en vooral van God, de Schepper. Ik ben van mening dat de vrouwen, gezien hun natuurlijke fijngevoeligheid op het gebied van de liefde en de bescherming van het menselijk leven, en met waardering voor hun speciale aandeel in de opvoeding, de gezondheidszorg, humanitaire acties en het apostolische leven, zich sterker moeten inzetten voor het openbare en kerkelijke leven en daarbij nog meer betrokken moeten raken. Vgl. H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, N.a.v. de Bijzondere Bisschoppensynode voor Libanon, Een nieuwe hoop voor Libanon (10 mei 1997), 50 Zo zullen zij hun eigen bijdrage leveren aan de opbouw van een broederlijke samenleving en van een nog mooiere Kerk, dankzij de werkelijke gemeenschap van de gedoopten.

Daarnaast moet bij juridische conflicten, als man en vrouw in het bijzonder in huwelijkskwesties helaas recht tegen over elkaar staan, met respect naar de stem van de vrouw worden geluisterd op gelijke wijze als naar die van de man, en daarmee moet rekening worden houden, zodat bepaalde onrechtvaardigheden kunnen worden beëindigd. In dit opzicht moet een betere aanwending van het kerkelijk recht worden bevorderd. Het kerkelijk recht moet op alle niveaus en op alle terreinen waar het wordt toegepast, voorbeeldig zijn. Men moet er absoluut voor waken dat juridische conflicten in huwelijksaangelegenheden tot geloofsafval leiden. Bovendien moeten de Christenen in de landen van de regio de mogelijkheid hebben om, op het gebied van het huwelijk en ook op ander gebieden, hun eigen recht ongehinderd toe te passen.