Niemand kan echter voorbij aan het feit, dat de mens een sociaal wezen is, en dat in zijn sociale aanleg de mogelijkheid ligt tot de hogere ontwikkeling van zijn persoonlijkheid. Zelfs voor zijn persoonlijke heiliging, maar vooral voor het apostolaat, kan de mens dan ook niet buiten maatschappelijke vormen. De Paus zegt daarover:

"Ook het organiseren behoort tot het apostolaat van de Kerk. Christus zelf heeft haar een duidelijk omschreven vorm gegeven” Paus Pius XII, Brief, Aan de Zwitserse Bisschoppen (1 jan 1943).

"Van de eerste tijden van haar geschiedenis af hebben de gelovigen zich dan ook, met het goedvinden van hun Bisschoppen, verbonden in bijzondere verenigingen, die betrekking hebben op de meest verscheidene uitingen van het leven. En de heilige Stoel heeft nooit opgehouden ze goed te keuren en te prijzen” Paus Pius XII, Toespraak, Tot de nieuwe kardinalen (20 feb 1946).

De geschiedenis van de Kerk en van het katholieke leven laat zien, dat bloeitijden van godsdienstig leven meestal samengingen met de opbloei van allerlei apostolische en caritatieve activiteiten in daartoe geëigende verenigingen en instellingen. Het is dan ook niet toevallig, dat de doorvoering van de veelvuldige heilige Communie en de daaruit gevolgde opbloei van het geestelijk leven, in ons vaderland evenwijdig liep met het uitgroeien van apostolische werkzaamheid in het katholiek organisatieleven