Geliefde Broeders in het Bisschopsambt!

Zoals Kardinaal Ouellet heeft gezegd, hebben nieuwbenoemde bisschoppen zich de afgelopen 10 jaar in Rome verzameld voor een pelgrimstocht naar het graf van Sint Petrus en om zich te bezinnen op de belangrijkste verplichtingen van het bisschoppelijk dienstwerk. Deze bijeenkomst, georganiseerd door Congregatie voor de Bisschoppen en de Congregatie voor de Oosterse Kerken, is een aanvulling op de initiatieven voor de blijvende vorming zoals voorgeschreven door de postsynodale apostolische exhortatie “H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Pastores Gregis
Over de Bisschoppen
(16 oktober 2003)” H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Bisschoppen, Pastores Gregis (16 okt 2003), 24. Jullie worden uitgenodigd jullie geloofsbelijdenis en getrouwe navolging van Jezus Christus te hernieuwen aan het graf van de Prins der Apostelen, met dezelfde liefdevolle aandrang als Petrus zelf, en jullie banden van eenheid met zijn Opvolger en jullie broeder-bisschoppen te versterken.

Naast dit centrale aspect van dit initiatief is er ook een krachtige ervaring van liefdevolle collegialiteit. De bisschop, zoals jullie goed weten, staat niet alleen, maar is veeleer een deel van die “corupus episcoporum” die terug te voeren is op apostolische wortels en tot in onze tijd reikt, ons samenbrengt in Christus, “Herder en bisschop van onze zielen” H. Paus Paulus VI, Apostolische Constitutie, ex Decr. Sacr. Oec. Conc. Vat. II instauratum, auctoritate Pauli PP. VI promulgatum, ed. typica, Missale Romanum (3 apr 1969). Prefatie na Hemelvaart. Moge het bisschoppelijke broederschap dat jullie in deze dagen voorleven ook voorgeleefd worden in jullie dagelijkse dienstwerk, jullie helpen altijd in eenheid met de Paus en jullie broeders in het bisschopsambt te handelen, en vriendschappen op te bouwen met jullie mede-bisschoppen en jullie priesters. In deze geest van eenheid en vriendschap ontvang ik jullie, bisschoppen van de Latijnse en Oosterse riten, met grote genegenheid, via jullie de Kerken groetend die aan jullie pastorale zorg zijn toevertrouwd, in het bijzonder de lijdende Kerken, speciaal in het Midden-Oosten lijden. Ik dank Kardinaal Marc Ouellet, prefect van de Congregatie voor de Bisschoppen, voor de woorden die hij namens jullie aan mij gericht heeft, en voor het boek, en Kardinaal Leonardo Sandri, prefect van de Congregatie voor de Oosterse Kerken.

Deze jaarlijkse bijeenkomst met de bisschoppen die aan deze cursus deelnemen geeft mij de kans om een aantal aspecten van het bisschoppelijk dienstwerk te onderstrepen. Vandaag wil ik kort met jullie nadenken over het belang van het door de bisschop accepteren van de charisma’s die de Geest opwekt ter verheffing van de Kerk. De bisschopswijding heeft aan jullie de overvloed van het Sacrament van de Wijding geschonken die, in de Kerkgemeenschap, ten dienste is gesteld aan het algemeen priesterschap van de gelovigen, aan hun geestelijke groei en hun heiligheid. Het ambtelijk priesterschap heeft, zoals jullie weten, als doel en missie om de gelovigen het priesterschap te laten voorleven waaraan zij deelnemen, door de doop en op hun manier, in het ene priesterschap van Christus, zoals de conciliare constitutie “2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Lumen Gentium
Over de Kerk
(21 november 1964)” zegt: “Tussen het algemeen priesterschap van de gelovigen en het ambtelijk of hiërarchisch priesterschap bestaat een wezenlijk verschil en niet slechts een graadverschil; maar toch staan ze in betrekking tot elkaar, want ze delen beide, elk op zijn eigen wijze, in het ene priesterschap van Christus” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 10. Om die reden hebben bisschoppen de taak om erop toe te zien en te werken aan de verzekering dat de gedoopten toenemen in genade, overeenkomstig de charisma’s die de Heilige Geest doet opwellen in hun harten en gemeenschappen. Vaticanum II herinnerd eraan dat de Heilige Geest, die de Kerk één maakt in gemeenschap en bediening, verrijkt en leidt Hij door allerlei hiërarchisch en charismatische gaven en siert Hij met zijn vruchten Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 4. De recente Wereldjongerendagen in Madrid lieten wederom de vruchtbaarheid van de charisma’s van de Kerk zien, concreet vandaag, evenals de kerkelijke eenheid van alle gelovigen rondom de paus en de bisschoppen. Deze vitaliteit versterkt het werk van de evangelisatie en de aanwezigheid van Christus in de wereld. We kunnen zien – we kunnen bijna aanvoelen – dat de Heilige Geest nog steeds aanwezig is in de Kerk vandaag, en dat Hij charisma’s en eenheid schept.

De fundamentele gave die jullie worden geroepen te koesteren in de gelovigen die aan jullie pastorale zorg zijn toevertrouwd is die van het goddelijke vaderschap; met andere woorden, het feit dat iedereen deelneemt aan de Drievoudige communie. Het Doopsel, die mannen en vrouwen “kinderen van God” en leden van de Kerk maakt, is de bron en oorsprong van alle andere charismatische gaven. Door jullie heiligende dienstwerk onderwijzen jullie de gelovigen om met toenemende intensiteit deel te nemen aan het priesterlijke, profetische en koninklijke ambt van Christus, Hem te helpen de Kerk op te bouwen, actief en met verantwoordelijkheid, volgens de gaven die zij van God hebben ontvangen. In feite, houdt altijd in gedachten het feit dat de gaven van de Geest – of deze nu buitengewoon of simpel en nederig zijn – altijd vrijelijk gegeven worden ter verheffing van allen. De bisschop, als zichtbaar teken van de eenheid van zijn specifieke Kerk Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 23, heeft als taak om charismatische diversiteit de verenigen en harmoniseren, met nadruk op de wederkerigheid tussen de hiërarchisch en algemeen priesterschap.

Neem daarom de charisma’s in dankbaarheid aan voor de heiliging van de Kerk en de vitaliteit van het apostolaat! En deze acceptatie en dankbaarheid aan de Heilige Geest, die ook vandaag onder ons werkt, zijn onafscheidelijk van de onderscheiding die bij de taak van de bisschop hoort. Het Tweede Vaticaans Concilie zei dit ook toen het het pastorale dienstwerk de taak gaf om de echtheid en het juiste gebruik van de charisma’s te beoordelen, de Geest niet uit te blussen, maar te keuren en het goede te behouden Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 12. Dit lijkt mij belangrijk: Om, aan de ene kant, niet uit te blussen, maar aan de andere kant, om te onderscheiden, te ordenen en te behouden door onderzoekt. Daarom moet het altijd duidelijk zijn dat geen charisma kan ontslaan van de verbinding met en de onderwerping aan de herders van de Kerk Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988), 24. Door de verschillende gaven en charisma’s te accepteren, beoordelen en ordenen, levet de bisschop een grote en waardevolle dienst aan het priesterschap van de gelovigen en aan de vitaliteit van de Kerk, die zal stralen als de bruid van de Heer, gekleed in de heiligheid van haar kinderen.

Dit gearticuleerde en kwetsbare dienstwerk vereist van de bisschop dat hij zijn eigen geestelijk leven zorgvuldig onderhoudt. Allen op die manier groet de gave van de onderscheiding. Zoals de apostolische exhortatie “H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Pastores Gregis
Over de Bisschoppen
(16 oktober 2003)” bevestigd, wordt de bisschop “vader” gezien hij volledig “zoon” is van de Kerk H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Bisschoppen, Pastores Gregis (16 okt 2003), 10. Bovendien, dankzij de volheid van het wijdingsacrament, is hij onderwijzer, heiliger en herder die handelt in de naam en de persoon van Christus. Deze twee onscheidbare aspecten roepen hem op te groeien als zoon en als herder in de navolging van Christus, zodat zijn persoonlijke heiligheid een uitdrukking mag zijn van de objectieve heiligheid die hij ontvangen heeft door de bisschopswijding. Daarom spoor ik jullie aan, geliefde broeders, om altijd in de aanwezigheid van de Goede Herder te blijven en steeds meer zijn gevoel en zijn menselijke en priesterlijke deugden op te nemen, door persoonlijk gebed die je vergezelt in je moeilijke apostolische dagen. Nabij de Heer zul je troost en steun vinden voor je voortdurende dienstwerk. Wees niet bang al je zorgen aan het hart van Jezus Christus toe te vertrouwen, zeker dat Hij zorg voor je heeft, zoals Hij al de apostel Petrus vermaande Vgl. 1 Pt. 5, 7 . Moge jullie gebed altijd gevoed worden door de bezinning op het Woord van God, door persoonlijke studie en verdiende rust, zodat jullie met kalmte kunnen horen en aannemen “wat de Geest tegen de Kerken zegt” (Openb. 2, 11) en allen naar de eenheid van geloof en liefde kunnen leiden. De heiligheid van jullie levens en jullie pastorale liefdadigheid zal een voorbeeld en steun zijn voor jullie priesters, jullie eerste en onvervangbare medewerkers. Het zal jullie haast zijn om hen te laten groeien in medeverantwoordelijkheid als wijze gidsen voor de gelovigen, die ook geroepen zijn om de gemeenschap met hun gaven, charismata en de getuigenis van hun levens op te bouwen, zodat de kooreenheid van de Kerk kan getuigen van de Jezus Christus, dat de wereld zal geloven. En deze nabijheid met priesters, ook vandaag, met al hun problemen, is van zeer groot belang.

Jullie dienstwerk toevertrouwend aan Maria, Moeder van de Kerk, die vol van de gaven van de Heilige Geest straalt voor het Volk van God, schenk ik met liefde aan ieder van jullie, aan jullie bisdommen en in het bijzonder aan jullie priesters, de apostolische zegen. Dank u.