Paus Benedictus XVI - 5 juni 2011
Dierbare broeders en zusters! De uitnodiging van de Bisschoppen van Kroatië om naar aanleiding van de eerste Nationale Dag voor het Gezin de katholieken van Kroatië te bezoeken in hun land, heb ik heel graag aangenomen. Ik wil van harte mijn erkenning uitdrukken voor deze aandacht en inzet voor het gezin, niet alleen omdat het een fundamentele menselijke realiteit vandaag de dag in uw land is, waar het, zoals overal elders zich uiteen moet zetten met moeilijkheden en bedreigingen en het daarom in het bijzonder belangrijk is, dat er een evangelisatie en ondersteuning plaatsvindt. Maar ook omdat de christelijke gezinnen een beslissende bron zijn voor de opvoeding in het geloof, voor de opbouw van de Kerk als gemeenschap en voor hun missionerende aanwezigheid in diverse levenssituaties. Ik ken de grootmoedigheid en de overgave waarmee u, dierbare herders, de Heer en de Kerk dient. Uw dagelijkse arbeid voor de opvoeding van jonge generaties in het geloof, als ook de voorbereiding op het huwelijk en voor de begeleiding van de gezinnen in fundamentele weg om de Kerk steeds weer nieuw te laten zijn en ook om het sociale gebouw van het land te beleven. Gaat voort met deze waardevolle pastorale inzet!
Het is algemeen bekend, dat het christelijke gezin een bijzonder teken in de huidige tijd is en de liefde van Christus is en dat zij ertoe geroepen is een specifieke en onvervangbare bijdrage te leveren aan de evangelisering. De Heilige Paus Johannes Paulus II, die dit voortreffelijke land drie keer bezocht heeft, heeft gezegd: "Het christelijke gezin is geroepen op levende en bewuste wijze deel te nemen aan de zending van de Kerk, op een eigen en speciale manier, namelijk door zichzelf, in leven en handelen, als intieme gemeenschap van leven en liefde in dienst te stellen van de Kerk en van de maatschappij." H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 50 Het christelijke gezin is steeds de eerste wijze van het doorgeven van het geloof geweest, en ook nu nog omvat zij grote mogelijkheden tot evnageliseren op velerlei terreinen.
Beste ouders, zet u zich er voor in om u kinderen het bidden te leren en bidt met hen. Leidt ze naar de Sacramenten, vooral de Eucharistie. Dit jaar vieren we de 600 verjaardag van het "Eucharistische wonder van Ludberg". Leidt ze in het leven van de Kerk in; hebt geen angst om in de geborgenheid van het gezin de Heilige Schrift te lezen en zo het gezinsleven te verlichten met het licht van het geloof en God als Vader te loven. Weest als een kleine Avondmaalszaal, zoals waar Maria en de leerlingen, waarin eenheid, gemeenschap en gebed levendig gepraktiseerd worden!
Tegenwoordig worden, God zij dank, veel Christelijke gezinnen steeds meer hun missionaire opdracht bewust en zetten zich bewust in om getuige voor Christus, de Heer, te zijn. De Heilige Paus Johannes Paulus II zei eens: "Een echte, op het huwelijk gegrondvest, gezin is op zich al een "blijde Boodschap" voor de wereld." En hij voegde er aan toe: "In onze tijd zijn er tevens steeds meer gezinnen, die actief meehelpen bij de evangelisatie. ... In de Kerk is het uur van het gezin gegroeid, dat ook het uur van de missionerende gezinnen is." H. Paus Johannes Paulus II, Angelus/Regina Caeli, Missiezondag en missionerende taak van de gezinnen (21 okt 2001), 2 In de huidige samenleving is de aanwezigheid van voorbeeldige christelijke gezinnen meer dan ooit noodzakelijk en dringend. Helaas moeten wij vaststellen, dat zich vooral in Europa een secularisatie verspreidt die maakt dat God in het leven aan de kant geschoven wordt en dat het gezin meer en meer in verval geraakt. Men verabsoluteert een vrijheid zonder engagement voor de waarheid en houdt een ideaal voor van individueel welzijn door het consumeren van materiële goederen en door vluchtige ervaringen, waarbij de kwaliteit van de menselijke relaties en van de diepste menselijke waarden verwaarloosd wordt; men herleidt liefde tot een sentimenteel gevoel en tot bevrediging van instinctieve impulsen zonder zich te engageren voor het opbouwen van duurzame banden waarbij mensen elkaar toebehoren en zonder openheid voor het leven. Wij zijn ertoe geroepen een dergelijke mentaliteit te contesteren! Volgens het woord van de Kerk is het getuigenis en engagement van gezinnen heel belangrijk, uw concreet getuigenis, vooral aangaande de onaantastbaarheid van het menselijk leven vanaf de conceptie tot zijn natuurlijk einde, de unieke en onvervangbare waarde van het gezin dat op het huwelijk gefundeerd is en de noodzaak van legislatieve maatregelen ter ondersteuning van het gezin in zijn taak om kinderen te verwekken en op te voeden. Dierbare gezinnen, houd moed! Geef niet toe aan de verwereldlijkte mentaliteit die samenwonen voorstelt als een voorbereiding op of zelfs vervanging van het huwelijk! Toon door het getuigenis van uw leven dat het mogelijk is zoals Christus onvoorwaardelijk lief te hebben, dat men niet moet vrezen zich voor iemand anders te engageren! Dierbare gezinnen, verheug u over het vader- en moederschap! Openheid voor het leven is een teken van openheid voor de toekomst, van vertrouwen in de toekomst, zoals respect voor de natuurwet de mens bevrijdt en niet vernedert! Het welzijn van het gezin is tevens het welzijn van de Kerk. Ik zou u willen herinneren aan wat ik in het verleden gezegd heb: ‘De opbouw van elk christelijk gezin situeert zich binnen de context van de grotere familie van de Kerk die het steunt en met zich meevoert ... En de Kerk wordt op haar beurt door de gezinnen, de kleine huiskerken, opgebouwd’ Paus Benedictus XVI, Toespraak, Bij de opening van het pastoraal congres voor het Diocees Rome in de pauselijke basiliek St. Jan van Lateranen over het thema "Gezin en christelijke gemeenschap: vorming van de persoon en doorgeven van het geloof", Antropologische grondslag van het gezin (6 juni 2005), 5. Bidden wij tot de Heer opdat de gezinnen steeds meer kleine Kerken zouden zijn en de Kerkgemeenschappen steeds meer één familie!
{...}
