De door de bisschoppenconferentie uitgewerkte richtlijnen dienen voor de diocesane bisschoppen en hogere oversten een hulp ter oriëntatie te zijn voor het geval dat dezen in kennis worden gesteld van mogelijke daden van seksueel misbruik van minderjarigen die door clerici in het gebied van hun jurisdictie zijn begaan. Dergelijke richtlijnen zouden derhalve de volgend gezichtspunten in aanmerking dienen te nemen:

1. Het gebruik van het begrip “seksueel misbruik van minderjarigen” moet met de definitie overeenkomen in Congregatie voor de Geloofsleer
   Normae de gravioribus delictis
   (21 mei 2010) (“Het strafbaar feit tegen het zesde gebod, bedreven door een clericus met een minderjarige onder de 18 jaar”) en met de interpretatie en de rechtspraak van de Congregatie voor de Geloofsleer en eveneens rekening houden met de wettelijke regelingen van het desbetreffende land.
2. De persoon die een strafbaar feit aangeeft, moet met respect worden behandeld. In de gevallen waarin seksueel misbruik met een delict tegen de heiligheid van het Sacrament van Boete en Verzoening Congregatie voor de Geloofsleer, Normae de gravioribus delictis (21 mei 2010), 4 is verbonden, heeft deze persoon het recht om te eisen dat zijn naam niet wordt meegedeeld aan de beschuldigde priester Congregatie voor de Geloofsleer, Normae de gravioribus delictis (21 mei 2010), 14.
3. De kerkelijke autoriteiten dienen zich ertoe te verplichten de slachtoffers pastorale en psychologische hulp aan te bieden.
4. Het onderzoek naar de beschuldigingen dient te worden verricht met passende inachtneming van het principe van de vertrouwelijkheid en de goede naam van de betrokken personnen.
5. Wanneer geen zwaar wegende redenen zich ertegen verzetten, dient de beschuldigde clericus reeds in de fase van het vooronderzoek over de beschuldigingen te worden geïnformeerd en hem ook de gelegenheid te worden gegeven stelling daartoe te nemen.
6. De adviesbureaus- en commissies voor het toetsen en beoordelen van individuele gevallen, waarin hier en daar is voorzien, mogen het oordeel en de potestas regiminis van de individuele bisschoppen niet vervangen.
7. De richtlijnen moeten de civiele wetgeving in het gebied van de conferentie in acht nemen, in het bijzonder wat een eventuele plicht betreft om de autoriteiten in kennis te stellen.
8. Op ieder ogenblik van een disciplinair of strafproces dient de beschuldigde clericus een passend en voldoende levensonderhoud te worden gegarandeerd.
9. De terugkeer van een clericus naar de openbare zielzorg dient te worden uitgesloten, wanneer deze zorg een gevaar voor minderjarigen inhoudt of aanstoot geeft in de gemeenschap.