Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Kort na elkaar immers werd het katholieke geloof, dat het enige en het ware is, waaraan niets toegevoegd, niets ontnomen kan worden, door twee vijanden aangevallen, van wie Nestorius als eerste, Eutyches als tweede opdook. Zij wilden in de Kerk Gods twee aan elkaar tegenovergestelde dwaalleringen invoeren, zodat beiden door de verkondigers van de waarheid terecht veroordeeld werden, omdat al te waanzinnig en heiligschennend was hetgeen beiden in verschillende onjuistheid als mening hielden.

Daarom weze Nestorius in de ban, die geloofde, dat de zalige Maagd Maria niet de Moeder van God, maar slechts van een mens was, zodat hij een menselijke persoon en een goddelijke persoon onderscheidde en niet één Christus in het Woord van God en het vlees aannam, maar afzonderlijk en gescheiden de een als Zoon van God, de ander als van een mens verkondigde, ofschoon het toch zó is: terwijl de essentie van het onveranderlijke Woord, die zowel met de Vader als met de Heilige Geest zonder tijd en mede-eeuwig is, bleef bestaan, is het Woord in de maagdelijke schoot zó vlees geworden, dat dezelfde Maagd krachtens een onuitsprekelijk Geheim door de Ene ontvangenis en de ene geboorte overeenkomstig de werkelijkheid van beide naturen zowel de Dienstmaagd als de Moeder van de Heer is. Hetqeen ook Elisabeth, zoals de Evangelist Lucas verklaart, begreep en zei: "Wat valt mij te beurt, dat de Moeder van mijn Heer naar mij toekomt"? ( Lc. 1, 43 )

Met dezelfde banvloek worde ook Eutyches getroffen, die zich met de goddeloze dwalingen van oude ketters bezighield en er de derde leerstelling van Apollinaris Red.:Apollinaris, bisschop van Laodicea in het midden van de 4e eeuw, was aanvankelijk een krachtig verdediger van de leer over de ware Godheid van Christus, die op het Concilie van Nicea in 325 tegen de Arianen was vastgesteld, doch uit overdreven ijver, dat men daaraan toch maar goed vast zou houden, kwam hij er toe, het volledige mens-zijn van Christus te ontkennen en werd hij een voorloper van het Monophysisme. Het 2e Algemeen Concilie te Constantinopel in 381 veroordeelde officieel de dwaling van de Apollinaristen. uitnam, om, nadat hij de werkelijkheid van het menselijk lichaam en van de menselijke ziel (in Christus) geloochend had, te beweren, dat onze Heer Jezus Christus slechts één natuur zou bezitten, alsof de Godheid zelf van het Woord zich in een lichaam en ziel veranderd had, en ontvangen en geboren worden, gevoed worden en groeien, gekruisigd worden en sterven, begraven worden en verrijzen en ten Hemel opstijgen en zetelen aan de rechterhand van de Vader, vanwaar Hij zal komen om levenden en doden te oordelen, slechts aan het goddelijk wezen toebehoorde, dat echter niets van dit alles in zich opnam zonder de werkelijkheid van het vlees, omdat de natuur van de Eengeborene de natuur is van de Vader, de natuur is van den Heilige Geest, op gelijke wijze onlijdelijk, op gelijke wijze onveranderlijk, van de eeuwige Drie-eenheid de ondeelbare eenheid en mede-zelfstandige gelijkheid.

Daarom, als iedere Eutychiaan van de onjuiste mening van Apollinaris afwijkt, opdat men hem niet overtuigend bewijze, dat hij aanneemt, dat de Godheid lijdelijk en sterfelijk is, en hij toch durft verklaren, dat het mensgeworden Woord, dat wil zeggen, het Woord en het vlees, een natuur bezit, gaat hij openlijk tot de dwaasheid van Valentinus en van de Manicheër Red.:Valentinus, een Egyptisch ketter omtrent het midden van de 2e eeuw, leerde o.a. dat Christus, die tot dan toe, een louter mens was, eerst bij Zijn Doopsel tot Verlosser werd.
De Manicheërs of aanhangers van Mani, een Oosters (Perzisch) godsdienststichter in de 3e eeuw, namen o.a. aan, dat Christus in een schijnlichaam uit de hemel van de zon was neergedaald om de mensen te leren, hoe zij zich uit het Rijk van de boze materie en duisternis moesten bevrijden om naar het Rijk van het licht te kunnen terugkeren. over en gelooft hij, dat de Middelaar tussen God en de mensen, de mens Christus Jezus, alles in schijn heeft gedaan en er in Hem geen menselijk lichaam is geweest, maar dat zich aan de ogen van hen, die Hem zagen, de fantastische schijn van een lichaam heeft vertoond.