Deze gemeenschapshoedanigheid komt ook bijzonder duidelijk naar voren in het paasmaalkarakter dat eigen is aan de Mis, waarin Christus zichzelf tot voedsel maakt. "En Christus heeft dit offer aan de Kerk toevertrouwd met de bedoeling dat de gelovigen er deel aan zouden hebben, zowel geestelijk, door het geloof en de liefde, als sacramenteel door de maaltijd van de heilige Communie. De deelname nu aan de maaltijd des Heren is altijd een gemeenschap met Christus die zich voor ons als offer aan de Vader aanbiedt." H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot parochiepriesters en hun medewerkers (12 mei 1985), 3. b Paus Pius XII, Encycliek, Over de Heilige Liturgie, Mediator Dei et hominum (20 nov 1947), 11 Daarom beveelt de kerk de gelovigen aan, wanneer zij aan de Eucharistie deelnemen, te communie te gaan, mits zij in de gewenste gesteldheid verkeren en zij, als zij zich bewust zijn van een zware zonde, vergeving hebben ontvangen in het Sacrament van de Verzoening, Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1385 Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Brief aan de bisschoppen van de R.-K. Kerk over het ontvangen van de Communie door hertrouwd gescheiden gelovigen, Annus Internationalis Familiae (14 sept 1994) in de geest van de heilige Paulus in zijn vermaan aan de gemeenschap van Korinthe. Vgl. 1 Kor. 11, 27-32 De uitnodiging voor de eucharistische Communie klinkt natuurlijk bij gelegenheid van de Mis op zon- en feestdagen wel heel dringend.

Verder is het van belang dat men zich er goed van bewust is dat de communio met Christus diepgaand verbonden is met de broederlijke communio. De eucharistische zondagssamenkomst is een broederlijke gebeurtenis. Dat moet, zonder de eigen stijl van de liturgische handeling geweld aan te doen, in de viering duidelijk naar voren komen. De begroeting bij de openingsritus en de toon van het gebed dat ingaat op de behoeften van de gehele gemeenschap, leveren daaraan een bijdrage. De uitwisseling van het teken van vrede, in de Romeinse liturgie veelzeggend voor de eucharistische Communie geplaatst, is een buitengewoon sterk gebaar. De gelovigen worden hiertoe uitgenodigd om uitdrukking te geven aan de instemming die het volk van God betoont met alles wat zich in de viering voltrekt, Vgl. H. Paus Innocentius I, Epistula. 25: PL 20, 553 en aan het engagement tot wederzijdse liefde dat men aangaat door deel te hebben aan het ene brood met in gedachte het nadrukkelijke Woord van Christus: "Als gij uw gave komt brengen naar het altaar en daar schiet u te binnen dat uw broeder iets tegen u heeft, laat dan uw gave voor het altaar achter, ga u eerst met uw broeder verzoenen en kom dan terug om uw gave aan te bieden" (Mt. 5, 23-24).