29 november 2010
De hemel is Gods woonplaats, de plaats waar engelen en heiligen wonen, het einddoel van de schepping. Met de woorden ‘hemel en aarde’ bedoelen wij het geheel van de geschapen werkelijkheid. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 325-327
De hemel is niet een plaats binnen deze wereld. Hij is een toestand aan de overzijde. Hemel is daar waar Gods wil zonder enige tegenwerking geschiedt. Hemel is dan wanneer er leven is in allerhoogste dichtheid en zaligheid – leven zoals wij het op aarde niet vinden. Wanneer wij met Gods hulp ooit in de hemel komen, dan staat ons iets te wachten ‘wat het oog niet heeft gezien en het oor niet heeft gehoord, wat in geen mensenhart is opgekomen: dat heeft God bestemd voor wie Hem liefheeft’ (1 Kor. 2, 9).
Ons geloof noemt ‘hel’ de toestand waarin je definitief van God verwijderd bent. Wie voor het aangezicht van God staat en de liefde helder voor zich ziet, en die liefde toch niet wil, kiest zelf voor deze toestand. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1033-1036
Jezus kent de hel en noemt haar de ‘uiterste duisternis’ (Mt. 8, 12). In voor ons begrijpelijke termen is de hel eerder koud dan warm. Je kunt denken aan een afschuwwekkende toestand van verstarring en uitzichtloos verwijderd zijn van alles wat hulp, verlichting, vreugde en troost kan brengen in het leven.
Engelen zijn louter geestelijke schepselen van God, die verstand en een eigen wil hebben. Zij hebben geen lichaam, kunnen niet doodgaan en zijn doorgaans niet te zien. Zij leven voortdurend dicht bij God in de buurt en zorgen dat de mensen weten wat God wil en dat Hij hen beschermt. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 328-333.350-351
Een engel, schreef kardinaal Josef Ratzinger, ‘is zoiets als de persoonlijke aandacht waarmee God aan mij denkt’. Tegelijk zijn de engelen met heel hun aandacht bij God. Zij houden vurig van God en dienen Hem dag en nacht. Altijd zingen zij Gods lof. Van God afgevallen engelen worden in de Heilige Schrift duivels of demonen genoemd.
Ja. Engelen kun je te hulp roepen, je kunt hen vragen om bij God voor jou te pleiten. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 334-336.352
Ieder mens krijgt van God een beschermengel. Het is goed en het heeft zin om tot je engelbewaarder te bidden voor jezelf en voor anderen. Engelen kunnen zich in het leven van een Christen ook manifesteren, bijvoorbeeld door een boodschap over te brengen of door hulp en begeleiding. Met de onechte engelen uit de esoterie heeft het geloof niets te maken.
