29 november 2010
Voor katholieken bestaat er geen huwelijk zonder een kerkelijke huwelijksinzegening. Hierbij treedt Christus in het verbond tussen man en vrouw binnen en schenk het paar grootmoedig genade en gaven. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 2390-2391
Oudere mensen menen soms jongeren de raad te moeten geven dat ze beter niet voor ‘de eeuwigheid en de bruidsjurk’ kunnen kiezen. Een huwelijk zou immers enkel een veel te snelle samenvoeging van vermogens, perspectieven en goede bedoelingen zijn onder de gelijktijdige aflegging van een belofte die niet houden is. Een christelijk huwelijk is echter geen boerenbedrog, maar het grootste geschenk dat God voor twee geliefden heeft bedacht. God zelf verbindt ze op een diep niveau, dat mensen zelf niet tot stand kunnen brengen. Jezus Christus, die zei ‘Maar zonder mij kun je niets doen’ (Joh. 15, 5), is in het sacrament van het huwelijk blijvend aanwezig. Hij is de liefde in de liefde van het bruidspaar. Het is zijn kracht die er ook nog is wanneer de kracht van de liefhebbenden lijkt op te drogen. Daarom is het sacrament van het huwelijk heel wat anders dan een stuk papier. Het is als een goddelijk voertuig dat klaar staat en waarin de geliefden kunnen instappen – een voertuig waarvan bruid en bruidegom weten dat het genoeg brandstof heeft om met hulp van God aan het doel van hun verlangen te komen. Wanneer tegenwoordig velen zeggen dat het niet uitmaakt om vrijblijvend of buiten het huwelijk seks te hebben, dan nodigt de kerk je uit je tegen die maatschappelijke druk duidelijk en met kracht te verzetten.