29 november 2010
De dood actief bewerkstelligen is altijd een overtreding van het gebod ‘Gij zult niet doden’ (Ex. 20, 13). Het bijstaan van mensen in hun sterven is daarentegen zelfs een humanitair gebod. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 2278-2279
De begrippen actieve euthanasie en passieve euthanasie maken de discussie onhelder. Eigenlijk gaat het erom of je een stervende mens doodt of hem laat sterven. Wie in de zin van de zogenaamde actieve euthanasie mensen helpt te sterven, overtreedt het vijfde gebod; wie in de zin van de zogenaamde passieve euthanasie een mens helpt die aan het sterven is, gehoorzaamt daarmee aan het gebod van de naastenliefde. Daarmee wordt bedoeld dat je, met de zekere dood van de patiënt in het vooruitzicht, afziet van bijzondere, ingrijpende en in geen verhouding tot het resultaat staande medische maatregelen. De beslissing hiertoe moet de patiënt zelf nemen of eventueel vooraf schriftelijk vastleggen. Indien hij daartoe niet meer in staat is, moet een gevolmachtigde de verklaarde of vermoedelijke wil van de stervende doen wedervaren. De zorg voor een stervende mag nooit worden opgegeven, want ze behoort tot het gebod van de naastenliefde en de barmhartigheid. Daarbij kan het legitiem zijn en overeenkomen met de menselijke waardigheid om pijnstillende medicijnen in te zetten, zelfs wanneer daarbij het gevaar bestaat dat daardoor het leven van de patiënt verkort wordt. Beslissend is dat bij dergelijke middelen de dood niet het doel of het middel is.
