De authentiek gelovige, in elk tijdsgewricht, ervaart in de liturgie de aanwezigheid, het primaatschap en het werk van God. Zij is “veritatis splendor”
Paus Benedictus XVI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Het Sacrament van de Liefde - Over de Eucharistie, bron en hoogtepunt van het leven en de zending van de Kerk, Sacramentum Caritatis (22 feb 2007), 35, huwelijksgebeuren, voorsmaak van de nieuwe en definitieve stad en deelname hieraan; zij is de verbinding van schepping en verlossing, de open hemel op de aarde van de mens, overgang van de wereld naar God; zij is Pasen, in het Kruis en in de Verrijzenis van Jezus Christus; zij is de ziel van het christelijk leven, roeping tot navolging, verzoening die aanzet tot broederlijke liefde.
Dierbare Broeders in het Bisschopsambt, jullie samenkomst heeft als centrum van de werkzaamheden het onderzoek van de Italiaanse vertaling van de 3e editio typica van het Romeins Missaal. De overeenkomst van het gebed van de Kerk (
lex orandi) met de regel van het geloof (
lex credendi) kneedt het denken en de gevoelens van de christelijke gemeenschap en geeft vorm aan de Kerk, lichaam van Christus en tempel van de Geest. Elk menselijk woord kan niet afzien van de tijd, ook wanneer, zoals in het geval van de liturgie, het een venster is dat opent naar wat voorbij de tijd ligt. Een stem geven aan een altijd geldige werkelijkheid vereist daarom een wijs evenwicht tussen continuïteit en vernieuwing, tussen traditie en actualisering.
Het Missaal zelf bevindt zich in het centrum van dit proces. Immers, elke ware hervormer is gehoorzaam aan het geloof: hij handelt niet op arbitraire wijze, hij matigt zich niet enige beoordelingsvrijheid aan ten aanzien van de rite; hij is niet de heer maar de bewaarder van de schat die ingesteld is door de Heer en aan ons is toevertrouwd geworden. De gehele Kerk is aanwezig in elke liturgie: haar vorm aanhangen is de voorwaarde voor de authenticiteit van wat men viert.