Kardinaal Pizzardo - 2 februari 1956
Tegen de in de katholieke Kerk traditionele zedenleer en zijn toepassing, begint zich in vele landen ook onder katholieken het ethieksysteem te verbreiden, dat meestal "Situatie-Ethiek" genoemd wordt, en dat naar men zegt niet afhankelijk is van de beginselen van de objectieve ethica (die zijn uiteindelijke grond heeft in het "zijn"), doch daarmee niet alleen op een lijn, maar zelfs daarboven wordt gesteld.
De auteurs die dit systeem volgen stellen, dat de beslissende en laatste norm van handelen niet is de objectieve gerichte orde, door de natuurwet bepaald en uit deze wet met zekerheid gekend, maar een zeker innerlijk oordeel en licht van de geest van ieder afzonderlijk, waardoor hem, in een concrete situatie geplaatst, bekend wordt wat hij moet doen. Derhalve is deze laatste beslissing volgens hen niet, zoals de objectieve· ethiek door de grootste auteurs overgeleverd leert, de toepassing op een bizonder geval van de objectieve wet, met gelijktijdige aandacht voor en overweging van de bijzondere omstandigheden van de "situatie" volgens de regels van de voorzichtigheid, maar dat onmiddellijke innerlijke licht en oordeel. Dit oordeel wordt ten minste in vele gevallen uiteindelijk aan geen enkele objectieve norm, buiten de mens gelegen en onafhankelijk van zijn subjectieve overtuiging, gemeten wat betreft zijn objectieve gerichtheid en waarheid, noch mag of kan het daaraan gemeten worden, maar het is zich zelf genoeg.
