De Christen heeft een specifieke en onvervangbare bijdrage binnen de samenleving waarin hij leeft om deze te verrijken met de waarden van het evangelie. Hij is getuige van Christus en van de nieuwe waarden, door Hem aan de mensheid gebracht. Daarom moet onze catechese tegelijkertijd gelovigen en burgers vormen die in de verschillende sectoren van de samenleving werkzaam zijn. Een politiek engagement zonder de waarden van het evangelie is een contra-getuigenis en doet meer kwaad dan goed. Op verschillende punten vallen deze waarden, vooral de rechten van de mens, samen met die van de moslim en daarmee wekken zij belangstelling om deze samen te bevorderen.

In het Midden-Oosten bestaan verschillende conflicten, waarvan de belangrijkste brandhaard het Israëlisch-Palestijns conflict is. De Christen heeft een bijzondere bijdrage te leveren op het gebied van gerechtigheid en vrede. Daarom is het onze plicht om het geweld, waar dat ook vandaan komt, moedig aan de kaak te stellen en een oplossing voor te stellen die alleen maar tot stand kan komen via een dialoog.

Bovendien is het, terwijl men enerzijds gerechtigheid eist voor de onderdrukte, anderzijds noodzakelijk de boodschap van verzoening, gebaseerd op wederzijdse vergeving, ingang te doen vinden. De kracht van de Heilige Geest stelt ons in staat te vergeven en om vergeving te vragen. Alleen deze houding kan een nieuwe mensheid scheppen. Ook het openbaar gezag heeft behoefte aan deze geestelijke opening, die hun een nederige en belangeloze christelijke bijdrage kan verschaffen. De Geest toestaan binnen te dringen in de harten van mannen en vrouwen die in onze regio lijden onder conflictsituaties, dat is een specifieke bijdrage van de Christen en de beste dienst die hij zijn samenleving kan bewijzen.

En aangezien de situaties in de verschillende landen onderling zeer verschillen, zullen ook de toepassingen verschillend zijn. Vóór alles is het noodzakelijk het publiek en de christenen zelf op te voeden om nauwkeurig de bijdrage te overwegen die zij kunnen leveren in de verschillende sectoren van het leven en in de burgerlijke en politieke instellingen, omdat de Christenen weten dat het hun taak is het algemeen welzijn en de gemeenschappelijke problemen, zoals armoede, onderwijs, strijd tegen geweld en terrorisme, ter harte te nemen. Zij hebben projecten voor vrede, voor een harmonieuze samenleving, voor het aangaan van relaties en betrekkingen tussen individuen en volkeren. In de maatschappij is het immers onze taak te onderrichten en op te roepen tot openheid en niet tot fanatisme. Wij moeten echter met vreedzame middelen eisen dat onze rechten door de burgerlijke autoriteiten worden erkend.

Op maatschappelijk vlak is ons belangrijkste getuigenis dat van de onbaatzuchtige gave van de liefde voor de mens, tot uitdrukking komend in maatschappelijke dienstverlening, zoals scholen, ziekenhuizen, klinieken, academische instellingen, door allen te ontvangen en onze liefde voor allen te verkondigen met het oog op een betere samenleving. Onze charitatieve activiteit zonder te discrimineren voor de armsten en de gemarginaliseerden is de duidelijkste manier om de christelijke leer te verbreiden. Deze dienstverlening wordt vaak alleen door onze instellingen gegarandeerd.

Evangelisatie in een islamitische samenleving kan alleen maar plaats vinden door middel van het leven van onze gemeenschappen, maar een vereiste is wel dat deze ook wordt gegarandeerd door de juiste bemoeienis van buiten af. In ieder geval bestaat onze meest veeleisende taak in het beleven van het geloof in onze activiteiten. Naar de waarheid handelen en haar met liefde en moed verkondigen is pas werkelijk zich engageren. Het meest efficiënte getuigenis is meer onze daden laten spreken dan onze woorden door ons Christen-zijn trouw te beleven en solidariteit te tonen onder alle Christelijke instellingen en zo een krachtig getuigenis te geven van wat wij zijn en beleven.

Wij Christenen moeten niet blijven steken in oppervlakkigheid, wij moeten de diepte ingaan om alles wat in het Heilige Land heeft plaatsgevonden, zoals het leven van Christus en de apostelen, geloofwaardig te maken door een volwassen geloof moedig te beleven, ook ten koste van offers. Het gebed, de innerlijke eensgezindheid in de Kerk, het bevorderen van de eenheid onder de Christenen overeenkomstig de geest van het Evangelie, het innerlijke leven, het deelnemen aan de liturgie zijn echte daden van een overtuigd en waar getuigenis, waarop allen, vooral de jongeren, moeten worden voorbereid met methodes die passen bij hun leeftijd en cultuur.