De moderniteit dringt steeds meer door in de maatschappij, ook via de televisienetten en internet, en doet daarbij in de burgermaatschappij en onder de christenen nieuwe waarden ingang vinden, maar heeft ook een verlies van waarden ten gevolge. Daarom presenteert zij zich als een dubbelzinnige werkelijkheid.

Enerzijds heeft zij een aantrekkelijk gezicht, dat materieel welzijn belooft, zelfs een bevrijding van onderdrukkende culturele of geestelijke tradities. De moderniteit is overigens ook strijd voor gerechtigheid en gelijkheid, verdediging van de rechten van de zwaksten en gelijkheid tussen alle mannen en vrouwen, gelovig en niet-gelovig, erkenning van de rechten van de mens, waarden die een teken zijn van een geweldige vooruitgang voor de mensheid.

Anderzijds doet de moderniteit zich aan de gelovige moslim voor met een atheïstisch en immoreel gezicht. Hij beleeft haar als een culturele invasie die hem bedreigt door zijn hele systeem van waarden te verstoren. Hij weet niet hoe hij haar het hoofd moet bieden: sommigen strijden hiertegen met al hun krachten. De moderniteit trekt aan en stoot tegelijkertijd af. Onze rol in onze scholen, evenals via de media, is mensen te vormen die in staat zijn het positieve van het negatieve te scheiden om zo alleen het beste te behouden.

De moderniteit is ook een risico voor Christenen. Onze samenlevingen worden op dezelfde wijze bedreigd door de afwezigheid van God, door het atheïsme en het materialisme, en nog meer door het relativisme en het indifferentisme. Het is noodzakelijk dat wij ons de plaats van God herinneren in het burgerlijke en het persoonlijke leven en dat wij ons meer wijden aan het gebed, als getuigen van de Geest, die opbouwt en verenigt. Dergelijke risico’s kunnen, evenals extremisme, gemakkelijk onze gezinnen, samenlevingen en Kerken verwoesten.