Meneer de President,
geachte dames en heren,
mijne heren kardinalen en medebroeders in het bisschopsambt,
dierbare broeders en zusters in Christus,

Het doet mij goed vandaag in uw midden op Poolse bodem te staan. Het was een grote wens van mij om deze reis te maken naar het geboorteland en het volk van mijn geliefde voorganger, Gods dienaar Johannes Paulus II. Ik ben hier om het spoor van zijn leven te volgen, van zijn jeugd tot aan zijn vertrek naar het memorabele conclaaf van 1978. Ik hoop op deze reis kennis te maken met de generaties gelovigen die hem voor de dienst aan God en de Kerk hebben afgestaan, en met mensen die onder zijn herderlijke leiding als priester, bisschop en paus zijn geboren en opgegroeid in de Heer.

Onze gezamenlijke reis zal in het teken staan van het motto: ‘Weest standvastig in het geloof’. Ik zeg dit nu al om aan te geven dat deze reis niet alleen voortkomt uit sentiment – hoewel dat zeker een rol speelt – maar vooral een reis is van het geloof, een onderdeel van de missie die mij is toevertrouwd door de Heer in de persoon van de apostel Petrus, die werd geroepen om zijn broeders en zusters in het geloof te bevestigen Vgl. Lc. 22, 32 . Ook ik wil putten uit de overvloedige bron van uw geloof, die al meer dan duizend jaar onafgebroken stroomt.

Ik begroet Zijne Excellentie de President en dank hem hartelijk voor zijn welkomstwoorden namens de autoriteiten van de republiek en het volk. Ik begroet de heren kardinalen, de aartsbisschoppen en bisschoppen. Ook groet ik Zijne Excellentie de Minister-President en de leden van de regering, de vertegenwoordigers van het Parlement en de Senaat, de leden van het Corps Diplomatique met hun deken, de apostolisch nuntius in Polen. Het doet mij genoegen dat ook de regionale autoriteiten hier aanwezig zijn, samen met de burgemeester van Warschau. Voorts begroet ik de vertegenwoordigers van de orthodoxe Kerk, de Evangelische Kerk van Augsburg en de andere Kerken en kerkelijke gemeenschappen. Ook groet ik de leden van de joodse gemeenschap en de volgelingen van de islam. En ten slotte begroet ik de gehele Kerk in Polen: de priesters, de religieuzen, de seminaristen en alle gelovigen, in het bijzonder de zieken, de jongeren en de kinderen. Ik vraag u allen om mij in uw gedachten en gebeden te vergezellen, zodat deze reis voor ons allen vruchtbaar zal zijn en ons zal brengen tot een dieper en sterker geloof.

Ik zei al dat mijn route bij dit bezoek aan Polen geïnspireerd zou zijn door het leven en herderlijk werk van Karol Wojtyla en door de weg die de paus zelf als pelgrim in zijn geboorteland gegaan is. Ik heb er daarom voor gekozen hoofdzakelijk te verblijven in twee steden die Johannes Paulus dierbaar waren: Warschau, de hoofdstad van Polen, en Krakau, waar hij aartsbisschop was. In Warschau zal ik een ontmoeting hebben met de priesters, de verschillende niet-katholieke Kerken en kerkelijke gemeenschappen en de nationale autoriteiten. Ik hoop dat deze ontmoetingen zeer vruchtbaar zullen zijn voor ons gemeenschappelijke geloof in Christus en voor de sociale en politieke werkelijkheid waarin de mannen en vrouwen van nu leven. Er staat een kort bezoek aan Czestochowa op het programma, evenals een ontmoeting met vertegenwoordigers van religieuzen, seminaristen en leden van kerkelijke bewegingen. De liefdevolle blik van Maria zal ons vergezellen als wij met elkaar op zoek gaan naar een diepe, trouwe verbondenheid met Christus, haar Zoon. Vervolgens reis ik naar Krakau en daarvandaan naar Wadowice, Kalwaria, Lagiewniki en de kathedraal van Wawel. Ik ben mij er zeer wel van bewust dat dit de plaatsen zijn die Johannes Paulus II het meest dierbaar waren, aangezien zij verbonden zijn met de groei van zijn geloof en met zijn herderlijke ambt. Er zal ook een ontmoeting plaatsvinden met de zieken en lijdenden op wat misschien wel de meest aangewezen plek voor zo’n bijeenkomst is: het Heiligdom van de Goddelijke Genade in Lagiewniki. Ik zal er ook zeker bij zijn als de jongeren samenkomen voor de gebedswake. Ik voeg mij graag bij hen en verheug mij erop om te genieten van hun getuigenis van een jong, levendig geloof. Op zondag komen we bijeen in het Blonie- park om in een heilige mis dank te zeggen voor het pontificaat van mijn voorganger en voor het geloof waarin hij ons altijd heeft bevestigd met zijn woorden en het voorbeeld van zijn leven. En ten slotte zal ik naar Auschwitz gaan. Daar hoop ik bovenal overlevenden van de nazi-terreur te ontmoeten, die afkomstig zijn uit verschillende landen en allen onder die verschrikkelijke onderdrukking hebben geleden. Wij zullen samen bidden dat de wonden van de vorige eeuw zullen genezen, dankzij de remedie waar de goede God ons op wijst door ons op te roepen elkaar te vergeven, en die Hij ons schenkt in het mysterie van zijn barmhartigheid.

‘Weest standvastig in het geloof’ – dat is het motto van mijn apostolische bezoek. Ik hoop dat deze dagen zullen helpen om ons allen – de gelovigen van de Kerk in Polen en mijzelf – te sterken in ons geloof. En voor hen die niet de gave van het geloof bezitten, maar wier hart vervuld is van goede wil, hoop ik dat mijn bezoek een periode zal zijn van broederschap, goedheid en hoop. Deze blijvende menselijke waarden vormen een stevige grondslag om een betere wereld op te bouwen, een wereld waarin iedereen materiële voorspoed en geestelijke vreugde kan vinden. Dat wens ik voor heel het Poolse volk. Ik wil Zijne Excellentie de President en de bisschoppen van Polen nogmaals danken voor hun uitnodiging.

Ik omhels alle Polen hartelijk en vraag hen om mij in gebed te vergezellen op deze geloofsreis.

Benedictus XVI