Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Wanneer men het leven als roeping beschouwt, is dat een stimulans voor de innerlijke vrijheid. Het wekt in de mens een verlangen naar de toekomst en doet hem een passieve, saaie en banale opvatting van het bestaan afwijzen. Op deze manier krijgt het leven de waarde van een "ontvangen gave die vanuit haar wezen erop gericht is te worden tot een geschonken goed". Congregaties voor de Katholieke Opvoeding, voor de Oosterse Kerken, voor de Instituten van Godgewijd Leven en de Sociëteiten van Apostolisch Leven, Nieuwe roepingen voor een nieuw Europa: Slotdocument van het Europees Congres over de roepingen tot het priesterschap en het godgewijde leven in Europa, Rome, 5-10 mei 1997 (6 januari 1998), 16, b. De mens laat zien dat hij in de Geest is wedergeboren Vgl. Joh. 3, 3-5 , als hij de weg van het nieuwe gebod leert volgen: "elkaar liefhebben met de liefde die Ik jullie heb toegedragen" (Joh. 15, 12). Men zou kunnen zeggen dat de liefde in zekere zin het dan van de kinderen van God is. Zij is de 'heilige roeping' waarmee wij zijn geroepen "volgens zijn eigen besluit en genade. Die genade is ons van alle eeuwigheid gegeven in Christus Jezus, maar zij is nu openbaar geworden door de verschijning van onze redder, Christus Jezus" (2 Tim. 1, 9-10).

Aan de oorsprong van elke roepingsweg staat Immanuël, God met ons. Hij laat ons zien dat wij ons leven niet alleen vormgeven, maar dat God met ons mee gaat, in al onze voor- en tegenspoed, en als wij dat willen, weeft Hij met ieder van ons een prachtig verhaal van liefde, uniek en onvervangbaar, en tegelijkertijd in harmonie met heel de mensheid en heel de kosmos. Gods aanwezigheid in ons eigen verhaal ontdekken en ons niet langer een wees voelen, maar weten dat wij een Vader hebben op wie wij volledig kunnen vertrouwen - dat is de grote omslag die ons beperkte menselijke perspectief verandert en de mens doet inzien dat hij, zoals 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Gaudium et Spes
Over de Kerk in de wereld van deze tijd
(7 december 1965) stelt, "zichzelf alleen volledig kan vinden in de oprechte gave van zichzelf". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 24 Deze woorden van het Tweede Vaticaans Concilie bevatten het geheim van het christelijk bestaan en van alle authentieke menselijke zelfverwerkelijking.