Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ons bewust van de grondbetekenis van het Woord van God met betrekking tot het eeuwige Woord van God dat mens is geworden, enige heiland en middelaar tussen God en mens, Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Verklaring over de uniciteit en heilbrengende universaliteit van Jezus Christus en de Kerk, Dominus Iesus (6 aug 2000), 13-15 en luisterend naar dit Woord, worden wij door de bijbelse openbaring ertoe gebracht om te erkennen dat het het fundament is van heel de werkelijkheid. De Proloog van de heilige Johannes zegt met betrekking tot de goddelijke Logos dat “alles door Hem is geworden en zonder Hem niets is geworden van wat geworden is” (Joh. 1, 3); ook in de Brief aan de Kolossenzen wordt met betrekking tot Christus gezegd “de eerstgeborene van heel de schepping” (Kol. 1, 15), dat “het heelal is geschapen door Hem en voor Hem” (Kol. 1, 16). En de schrijver van de Brief aan de Hebreeën herinnert eraan dat “geloof ons doet zien dat het heelal tot stand is gekomen door Gods woord, zodat het zichtbare ontstaan is uit het onzichtbare” (Hebr. 11, 3).

Deze boodschap is voor ons een bevrijdend woord. Immers, de uitspraken in de Schrift geven aan dat al wat bestaat, niet de vrucht is van een irrationeel toeval, maar door God is gewild, in zijn plan besloten ligt, en dat het middelpunt daarvan het aanbod is om deel te nemen aan het goddelijk leven in Christus. De schepping wordt uit de Logos geboren en draagt onverwoestbaar het spoor van de scheppende Rede die ordent en leidt. Van deze vreugdevolle zekerheid zingen de Psalmen: “Hij heeft de hemel gemaakt door zijn woord, zijn stem schiep de hemelse machten” (Ps. 33, 6); en ook: “Hij sprak slechts een woord en alles ontstond, Hij gaf zijn bevel en het kwam te voorschijn” (Ps. 33, 9). De gehele werkelijkheid brengt dit mysterie tot uitdrukking: “De hemel verkondigt Gods heerlijkheid, het uitspansel toont ons het werk van zijn handen” (Ps. 19, 2). Daarom is het de Heilige Schrift zelf die ons uitnodigt om de Schepper te leren kennen door naar de schepping te kijken Vgl. Wijsh. 13, 5 Vgl. Rom. 1, 19-20 . De traditie van het christelijke denken heeft dit essentiële element van de symfonie van het Woord weten te verdiepen, wanneer bijvoorbeeld de heilige Bonaventura, die samen met de grote traditie van de Griekse vaders alle mogelijkheden van de schepping in de Logos ziet, Vgl. H. Bonaventura, Collationes in Hexaëmeron. XX,5: Opera Omnia, V, Quaracchi 1891, pp. 425-426 Vgl. H. Bonaventura, Breviloquium. I, 8: Opera Omnia, V, Quaracchi 1891, pp. 216-217 zegt dat “ieder schepsel het woord van God is, omdat het God verkondigt”. H. Bonaventura, De weg van de geest naar God, Itinerarium Mentis in Deum. Itinerarium mentis in Deum, II,12: Opera Omnia, V, Quaracchi 1891, pp. 302-303 Vgl. H. Bonaventura, Commentarius in librum Ecclesiastes. Cap. 1, vers. 11, Quaestiones II, 3: Opera Omnia, VI, Quaracchi 1891, p. 16 De dogmatische constitutie 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Dei Verbum
Over de Goddelijke openbaring
(18 november 1965) had dit gegeven samengevat door te verklaren dat “God, die door zijn Woord dat alles schept Vgl. Joh. 1, 3 en in stand houdt, in zijn schepselen aan de mensen een bestendig getuigenis van zichzelf geeft”. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 3 Vgl. 1e Vaticaans Concilie, 3e Zitting - Dogmatische Constitutie over het Katholieke Geloof, Dei Filius (24 apr 1870), 5