Gezegend en geprezen weze immer het Allerheiligste Sacrament des Altaars en de Onbevlekte Ontvangenis van de Allerzaligste Maagd Maria, van de smet der erfzonde gevrijwaard vanaf het eerste ogenblik van Haar bestaan.

Eerbiedwaardige Broeders en beminde zonen, vertegenwoordigers van de gehele katholieke wereld, die op dit ogenblik in Barcelona de grootse dagen besluit van het 35ste Internationaal Eucharistisch Congres.

Wie zou, toen Wij in de prille lente van 1938 in het zo schone en tegelijk zo ongelukkige Boedapest Ons woord richtten tot het 34ste Internationaal Eucharistisch Congres, hebben kunnen denken, dat Wij op het volgende Congres Onze stem vanaf deze Apostolische Stoel zouden doen horen, en dàt na een zo lange en smartelijke onderbreking? De lucht was toen vol donkere wolken; en de woorden, die daar gesproken werden, waren reeds wèl in staat om te doen bevroeden, hoe gelukkig de wereld zou zijn, indien men de vermaningen zou willen aannemen, welke de Opvolger van Petrus deed horen ten gunste van de vrede.

Maar die stem werd niet gehoord. Met geweld ontlaadde zich een vernietigend onweer. En heden ontwelt opnieuw aan alle kelen dezelfde angstkreet van toen: Vrede!

Hoeveel spreekt men heden niet van vrede, en dat op zo verschillende wijzen! Voor sommigen is dat slechts een uiterlijke formule van enkel woorden, ingegeven door gelegenheidspolitiek en voortdurend weerlegd door hun daden en werken, die zo geheel in strijd zijn met al wat zij zeggen.

Zo niet voor ons. Voor ons is er slechts één ware vrede mogelijk, de vrede van Hem, Wiens naam is "Princeps pacis" (Jes. 9, 6) en Wiens Rijk niet in aardse vreugden bestaat, maar in de overwinning van de rechtvaardigheid en van de vrede: "Non est enim regnum Dei esca et potus, sed iustitia et pax" (Rom. 14, 17); een vrede, die uit de broederschap en de liefde als een onontkoombaar imperatief wordt afgeleid, die ontspringt aan het diepst van ons christen-zijn en die de onmisbare voorwaarde is voor andere waarden, welke groter ztn en tot een hogere orde behoren.

Wij spreken tot u van verre, maar het is voor Ons, alsof Wij bij u zijn en alsof Onze geest zich verheugt in de aanschouwing van uw Congres. Want rond de H. Eucharistie spreekt alles van vrede: het broederlijk Liefdemaal, de daaraan voorafgaande vredeskus, tot zelfs het symbool van de vele tarwekorrels. Vrede betekent eenheid; waar haar dan te zoeken tenzij in dit Sacrament "totius ecclesiasticae unitatis"? H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. III, qu. 83., art. 4, ad 3 De vrede is ook de vrucht van de liefde; waar zal men derhalve haar dan vinden tenzij in dit "sacramentum caritatis, quasi figurativum et effectivum"? H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. III, qu. 78, art. 3., ad 6

En wanneer, zoals wij wèl weten de vijanden van de vrede de hoogmoed, de hebzucht en in het algemeen de ongeregelde hartstochten zijn, welke beter geneesmiddel kunnen wij dan verlangen dan dit hemels medicijn, dat de genade doet toenemen en de deugden doet groeien, dat ons tegen de zonde behoedt, dat ons goestelijk leven volmaakt H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. III, qu. 79., et passim, en dat door de liefde in de ziel te vermeerderen de hartstochten bedwingt? Vgl. Paus Leo XIII, Encycliek, Over de H. Eucharistie, Mirae caritatis (22 mei 1902). Acta Leonitatis XIII, vol. 22, blz. 124

Als een billijke erkenning voor zijn volledig, krachtig, diep en apostolisch katholicisme werd Spanje de hoge eer gegund om gastvrijheid te verlenen aan dit groots Congres, dat aan zijn godsdienstige annalen een bladzijde zal toevoegen, welke tot de meest schitterende van zijn vruchtbare geschiedenis gerekend mag worden. En in naam van het aloude Moederland Spanje is deze eer te beurt gevallen aan de prachtige en welvarende stad Barcelona, waarvan Wij op dit ogenblik niet zozeer de pracht van haar ligging in herinnering willen brengen, noch haar klassieke gastvrijheid, noch haar steeds voor alle grote initiatieven openstaande geest, maar wèl haar eucharistische traditie, belichaamd in drie namen:

• de "Heilige van de Eucharistie", de H. Raymundus Nonatus,
• een apostel van de dagelijkse Communie reeds in de 13de eeuw, nl. de H. Maria van Cervelló,
• en een ziel, die tot de hoogste graden van de mystiek doordrong en zich soms slechts met de H. Eucharistie voedde, de H. Josephus Oriol.

Spanje en Barcelona, of beter gezegd het 35ste Internationaal Eucharistisch Congres, zal in het Gulden Boek van de grote eucharistische gebeurtenissen worden opgenomen, om zijn volmaakte voorbereiding en organisatie, om zijn ruim opgevat en gelukkig gekozen studieobject, om de schittering on de rijkdom van zijn exposities en van de prijsvragen en disputen, die het Congres luister hebben bijgezet, om de indrukwekkende toeloop van congressisten, om de echt katholieke geest, die het heeft bezield, door bijzonder de vervolgde broeders te gedenken, en om de sociale inslag, welke men eraan heeft willen geven, zo geheel in overeenstemming met Onze verlangens. Maar Wij verlangen nog veel meer. Wij wensen het Congres ten voorbeeld te stellen aan de gehele wereld, opdat deze bij het zien ervan, hoe gij - zóveel naties, zóveel rassen, zóveel ritussen - werkelijk zijt "cor unum et anima una / één van hart en één van ziel " (Hand. 4, 32), zou begrijpen, wáár zich de bron bevindt van de ware individuele, familiale, sociale en internationale vrede. Wij hopen, dat gij zelf, van deze geest ontvlamd en bezield, van hier zult heengaan als brandende fakkels, die een zo heilig vuur over de gehele wereld zullen verbreiden. Wij vertrouwen, dat zóveel gebeden, zóveel offers en zóveel verlangens niet vruchteloos zullen zijn. Wij wensen al uw stemmen, al uw hartewensen, al uw zielsverlangens te verenigen tot één kreet om vrede, welke door de gehele wereld zal worden gehoord.

"O allerliefste Jezus, verborgen onder de zwakke sacramentele sluiers, Goddelijk Hart, voortdurend geofferd voor de vrede der wereld, aanhoor toch eindelijk de vurige gebeden van Uw Kerk, die bij monde van Uw onwaardige Plaatsbekleder U voor de wereld het vuur van de liefde vraagt, opdat dit in de wereld de eenheid en de eendracht moge ontsteken en opdat hij de gloed daarvan op onze barre en troosteloze aarde de blanke lelie van de vrede bloeie. Dat de zalving van Uw genade verborgen balsem en zoete medicijn de zielen geneze, die door de haat verscheurd zijn, opdat allen zich als broeders voelen, als kinderen van eenzelfde Vader, die aan eenzelfde tafel met hemelse spijzen gevoed worden. Dat Uw woorden van vrede en de liefde, die Uw Hart altijd doet overvloeien, de leiders van de naties moge bezielen, opdat zij de volken, die Gij aan hen hebt toevertrouwd, weten te leiden langs de wegen van de ware broederschap, de onmisbare grondslag voor alle geluk en alle vooruitgang".

Moge het zo zijn door de voorspraak van de "Zwarte Lieve Vrouwe" van Montserrat, patrones van het Congres en moeder van Catalonië, die Wij als 't ware van hier zien in haar adelaarsnest, terwijl zij haar moederlijke ogen op u richt en u met alle liefde zegent. Moge het zo ztn. door de voorspraak van de H. Paschalis Baylon en van al uw heiligen en beschermengelen. Intussen verlenen Wij overvloeiend van vreugde, omdat Wij in deze zo rampzalige tijden een zo heerlijk schouwspel hebben mogen aanschouwen als gij Ons hebt aangeboden aan u allen Onze zegen: aan Onze waardige Legaat, aan Onze broeders in het episcopaat met hun geestelijkheid en gelovigen, aan alle aanwezige autoriteiten, aan allen, die edelmoedig hun medewerking hebben verleend aan de voorbereiding en de organisatie van het Congres, aan allen, die op deze sluitingsplechtigheid van een zo solemneel Congres en elders Onze stem horen, aan de Grafelijke Stad, aan Spanje en aan de gehele wereld, wier vredelievende verlangens onafgebroken weerklank vinden in Ons Vaderhart.