Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Vandaag kom ik hier als pelgrim. Men weet dat ik hier vaak geweest ben ... Hoe vaak niet! En vele malen ben ik afgedaald in de dodencel van Maximiliaan Kolbe, heb stil gestaan voor de muur van de uitroeiing, ben door het puin gelopen van de crematoria van Birkenau . Als paus kon ik niet hier niét komen.

Ik kom dus naar dit bijzondere heiligdom waarin ­mag ik zeggen - de patroon van onze zware eeuw ge­boren werd, evenals negen eeuwen geleden de heilige Stanislaus, patroon van Polen, geboren werd onder het zwaard op de Skalka.

Ik kom om samen met u allen die vandaag hier bent ge­komen - en samen met heel Polen en samen met heel Europa - te bidden. Christus wil dat ik, de opvolger geworden van de heilige Petrus, getuigenis afleg tegen­over de wereld van wat de grootheid van de mens in onze tijd uitmaakt en zijn ellende. Van wat zijn nederlaag is en zijn overwinning.

Ik kom dus en kniel neer op dit Golgotha van de moderne wereld, op deze graven, grotendeels naamloos, zoals het grote graf van de onbekende soldaat. Ik kniel neer voor al die gedenkstenen, op een rij, waarop de ge­dachtenis gegrift staat van alle slachtoffers van Ausch­witz in de volgende talen: Pools, Engels, Bulgaars, Zigeu­ners, Tsjechisch, Deens, Frans, Grieks, Hebreeuws, Jiddisch, Spaans, Nederlands, Servokroatisch, Duits, Noors, Rus­sisch, Roemeens, Hongaars en Italiaans.

Samen met u blijf ik, geliefde deelnemers aan deze ont­moeting, in het bijzonder stil staan voor de gedenksteen met de inscriptie in de Hebreeuwse taal. Dit opschrift roept de gedachtenis op aan het volk, waarvan zonen en dochters bestemd waren voor de totale uitroeiing. Dat volk heeft zijn oorsprong in Abraham, die de vader is van ons geloof Vgl. Rom. 4, 12 , zoals Paulus van Tarsus het uitdrukte. Juist dit volk, dat van God het gebod ontvangen had, 'gij zult niet doden', heeft op bij­zondere wijze in zichzelf ervaren wat doden betekent. Het is niemand toegestaan met onverschilligheid aan deze gedenksteen voorbij te gaan. Ik kies nog een andere steen uit om bij stil te staan, die in de russische taal. Ik voeg daaraan geen commentaar toe. We weten over wel­ke natie die steen spreekt. We weten welk aandeel die natie heeft gehad in de laatste verschrikkelijke oorlog om de vrijheid van de volkeren. Aan deze steen kan men niet onverschillig voorbijgaan.

En tenslotte de laatste steen: die in de Poolse taal. Zes miljoen in aantal zijn de polen die tijdens de Tweede We­reldoorlog het leven hebben gelaten: een vijfde van de natie. Nog een etappe van de eeuwenlange strijd van deze natie, mijn natie, voor haar fundamentele rechten onder de volkeren van Europa. Nog een luide kreet om het recht op haar eigen plaats op de kaart van Europa. Nog een smartelijke gewetensonderzoek van de mens­heid. Ik heb slechts drie stenen uitgekozen. We zouden stil moeten staan bij elk van de hier opgerichte stenen. En dat zullen we later ook doen.