Dierbare vrienden, sta ons toe deze fresco's te laten spreken over vandaag, die ons brengen tot het ultieme doel van de menselijke geschiedenis. Het Laatste Oordeel achter ons herinnert ons eraan dat de geschiedenis beweging is en opgang, een voortdurende spanning naar volheid, naar menselijk geluk, naar een horizon die het actuele moment overstijgt, zelfs als de twee samenvallen. Maar de dramatische scène laat ons ook het risico zien van de definitieve val van de mens. Het fresco bewerkt een krachtige, profetische schreeuw tegen het kwaad, tegen alle vormen van onrecht. Voor gelovigen echter is de Verrezen Christus de weg, de waarheid en het leven. Voor Zijn gelovige volgelingen is Hij de Deur, waardoor we in staat zijn God te zien "van aangezicht tot aangezicht", God waaruit oneindigheid, volheid en definitieve geluk vloeit. Dus Michelangelo toont ons een blik op de Alfa en Omega, het Begin en het Einde van de geschiedenis en hij noigt ons uit de weg te bewandelen van vreugde, moed en hoop. De dramatische schoonheid van Michelangelo's fresco, de kleuren en de vormen, wordt een verkondiging van hoop, een uitnodiging onze blik te wenden naar de uiteindelijke horizon. Het diepe verbond tussen schoonheid en hoop was de essentiële inhoud van de uitgesproken
2e Vaticaans Concilie - Overig document
Boodschap aan de kunstenaars
(8 december 1965) die Paus Paulus VI richtte tot de kunstenaars aan het einde van het
Tweede Vaticaans Concilie: "Tot u allen," verklaarde hij plechtig, "zegt de Kerk van het concilie door onze stem: als gij de vrienden van de waarachtige kunst zijt, zijt gij onze vrienden!" En hij voegde er aan toe: "Deze wereld waarin wij leven, heeft behoefte aan schoonheid om niet aan wanhoop ten onder te gaan. Evenals de waarheid brengt de schoonheid vreugde in het hart van de mensen: het is die kostbare vrucht die weerstand biedt aan de tand des tijds, die de generaties verenigt en hen doet delen in de bewondering Herinner dat u de beheerders bent van de schoonheid van de wereld."
