Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In diezelfde jaren, vóór 1130, begon Bernardus een lange briefwisseling met vele personen, zowel mensen van aanzien als mensen van het volk. Bij de vele “H. Bernardus van Clairvaux
Epistolae
Brieven ()” uit deze periode moeten men de vele “Homilieën” voegen, alsook “Spreuken” en “Verhandelingen”. Op die periode gaat ook de grote vriendschap terug van Bernardus met Paus Benedictus XVI - Audiëntie
Guillaume de Saint-Thierry
(2 december 2009), en met Willem van Champeaux, die tot de belangrijkste figuren van de XIIe eeuw behoren. Vanaf 1130 begon hij zich bezig te houden met vele en ernstige kwesties van de Heilige Stoel en de Kerk. Om die reden moest hij zijn klooster steeds meer verlaten en soms ook Frankrijk. Hij stichtte ook enkele vrouwenkloosters en was de protagonist in een levendige briefwisseling met Paus Benedictus XVI - Audiëntie
H. Petrus Venerabilis (de Eerbiedwaardige)
16e catechese in de reeks over grote middeleeuwse kerkelijke auteurs
(14 oktober 2009), abt van Cluny, over wie ik verleden woensdag gesproken heb. Hij richtte zijn polemische geschriften vooral tegen Abélard, de grote denker die een nieuwe manier gelanceerd had om aan theologie te doen, meer bepaald door invoering van de dialectisch - filosofische methode bij de opbouw van een theologische gedachte. Een ander front waarop Bernardus streed, was de ketterij van de Katharen die de materie en het menselijk lichaam misprezen en bijgevolg ook de Schepper. Anderzijds voelde hij de plicht aan om de joden te verdedigen, door vlagen van antisemitisme te veroordelen die zich steeds meer verspreidden. Voor dit laatste aspect van zijn apostolische activiteit heeft Efraïm, rabbijn van Bonn, enkele decennia later een ontroerende eerbetuiging tot Bernardus gericht. In dezelfde periode heeft de heilige abt zijn meest bekende werken geschreven, zoals de zeer bekende “H. Bernardus van Clairvaux
Sermones in Canticum Canticorum
Homilies over het Hooglied ()”. Tijdens de laatste jaren van zijn leven – hij stierf in 1153 – moest Bernardus zijn reizen beperken, echter zonder er helemaal mee te stoppen. Hij maakte daarvan gebruik om het geheel van de “H. Bernardus van Clairvaux
Epistolae
Brieven ()”, “Homilieën” en “Verhandelingen” definitief te herzien. Een eerder apart werk dat verdient vermeld te worden, beëindigde hij precies in deze periode, namelijk in 1145, toen één van zijn leerlingen, Bernardus Pignatelli, tot Paus verkozen werd onder de naam van Eugenius III. In deze omstandigheid schreef Bernardus in de hoedanigheid van geestelijke vader aan zijn geestelijke zoon een tekst “H. Bernardus van Clairvaux
De considerationes
Over de overwegingen ()”, met onderricht om een goede Paus te zijn. In dat boek, dat interessante lectuur blijft voor de Pausen van alle tijden, wijst Bernardus er niet alleen op hoe een goede Paus te zijn maar geeft hij ook een diepe kijk op het mysterie van de Kerk en het mysterie van Christus dat aan het einde uitloopt op de contemplatie van het mysterie van de drie - ene God: “Men zou het onderzoek naar deze God, die nog niet voldoende onderzocht werd, moeten verder zetten”, schreef de heilige abt: “maar men kan Hem misschien beter zoeken en gemakkelijker vinden door gebed dan door discussie. We beëindigen hier dus het boek, maar niet het onderzoek” H. Bernardus van Clairvaux, Over de overwegingen, De considerationes. XIV, 32: PL 182, 808, dat een weg is naar God.