Het is niet onze bedoeling, hier de handelingen van het Concilie stuk voor stuk in herinnering te brengen, maar wij willen alleen de voornaamste in het kort bespreken, voor zover dat dienstig is om de waarheid te belichten en de godsdienst te bevorderen. Zo kunnen wij, omdat het hier de waardigheid van de Apostolische Stoel betreft, canon 28 van dit Concilie niet stilzwijgend voorbijgaan, waardoor aan de bisschopszetel van Constantinopel in zijn hoedanigheid van keizerstad de ereplaats na die van Rome werd toegekend. Deze canon deed wel geen afbreuk aan het goddelijk primaat der jurisdictie, dat als vaststaand werd aangenomen, maar is toch van alle rechtskracht ontbloot. Hij werd namelijk opgesteld bij afwezigheid van de Pauselijke legaten, die later protesteerden, en was dus een slinkse en listige inlassing. Daarom werd hij dan ook door de H. Leo in zijn brieven herhaaldelijk en uitdrukkelijk veroordeeld. Overigens aanvaardden Marcianus en Pulcheria deze veroordellng.. ook zelfs Anatolius, die zich in een schrijven aan Leo aldus over deze aanmatiging verontschuldigde:

"Betreffende hetgeen onlangs op het algemeen Concilie van Chalcedon bepaald is ten gunste van de bisschopszetel van Constantinopel, kan Uwe Heiligheid er zeker van zijn, dat mij geen schuld treft ... , maar het was de hoogwaardige geestelijkheid van de kerk van Constantinopel, die dit nastreefde ... ; terwijl alle rechtsgeldigheid en bekrachtiging ook van deze acte voorbehouden was aan het gezag van Uwe Heiligheid." Ep. 132, 4: PL 54, 1084; Mansi, Conciliorum amplissima collectio, VI, 278 s.