Om zulk een schandvlek uit te wissen drong Leo in verscheidene brieven er bij Theodosius en Pulcheria krachtig op aan, deze diep treurige toestand te verbeteren en daarom in Italië een nieuw concilie te laten bijeenkomen, om de misdaden van Efeze te herstellen. En toen hij, omringd door een schaar van bisschoppen, keizer Valentinianus III met zijn moeder Galla Placidia en zijn gemalin Eudoxia bij de ingang van de Vaticaanse basiliek ontving, trachtte hij hen met smeken en onder tranen te bewegen, naar best vermogen de toenemende ellende der Kerk zo spoedig mogelijk te verhelpen. De keizer schreef aan de keizer, en ook de vorstinnen schreven. Maar tevergeefs. Theodosius, door list en bedrog misleid, deed niets om het bedreven kwaad te herstellen. Na zijn plotselinge dood kwam zijn zuster Pulcheria aan de regering, nam Marcianus tot echtgenoot en liet hem delen in het bestuur. Beiden zijn vermaard om hun godsdienstzin en wijsheid. Toen onderschreef Anatolius, die door Dioscorus wederrechtelijk in plaats van Flavianus was aangesteld, de H. Paus Leo I de Grote
Lectis dilectionis tuae - Tomus I Leonis
Over de Menswording van het Woord van God - Aan Bisschop Flavianus
(13 juni 449). Het stoffelijk overschot van Flavianus werd met pracht en praal naar Constantinopel overgebracht. De verdreven bisschoppen werden op hun vroegere zetels hersteld. En algemeen begon men de dwaling van Eutyches te verwerpen, zodat de bijeenroeping van een concilie niet meer noodzakelijk scheen, te meer daar de toestand in het Romeinse rijk kritiek was vanwege de invallen van de barbaren.