Paus Pius XII - 8 september 1951
"Zeer onwetend en ondeskundig" H. Paus Leo I de Grote, Brieven, Epistulae. Ep. 28, 1: PL 54, 755 s beweerde hij met mateloze hardnekkigheid het volgende: men moet een dubbel tijdstip onderscheiden; vóór de menswording waren er twee naturen van Christus, de menselijke en de goddelijke; maar na de vereniging was er slechts één, doordat het Woord de mens geheel in Zich had opgenomen; de Maagd Maria heeft het lichaam van de Heer voortgebracht, maar dit is niet van dezelfde zelfstandigheid en stof als het onze; want het is wel een menselijk lichaam, maar toch niet wezensgelijk met het onze noch met dat van haar, die Christus naar het vlees heeft gebaard Flavianus ad Leonem M., Ep. 26: PL 54, 745 Alinea 22; bijgevolg is Christus niet geboren, heeft Hij niet geleden, is Hij niet gekruisigd en niet uit het graf verrezen in een echte menselijke natuur.
Hierbij begreep Eutyches niet, dat vóór de vereniging de menselijke natuur van Christus in het geheel niet bestaan heeft, omdat deze pas begon te bestaan juist op het ogenblik van Zijn ontvangenis, en dat het verder ongerijmd is te menen, dat na de vereniging de twee naturen tot één enkele natuur samensmelten, omdat twee werkelijke en precies bepaalde naturen onmogelijk tot één kunnen samenvloeien, te meer omdat de goddelijke natuur oneindig en onveranderlijk is.
Wie met gezond verstand dergelijke meningen beschouwt, zal gemakkelijk inzien, dat zo het gehele mysterie van Gods heilseconomie vervluchtigt tot een ijle en ongrijpbare schaduw.
Voor mensen met een zuiver inzicht was het aanstonds duidelijk, dat dit volstrekt nieuw was, ongerijmd, lijnrecht in strijd met de uitspraken van de profeten en de woorden van het Evangelie en ook met de geloofsbelijdenis der apostelen en het gedefinieerde dogma van Nicea, en dat het ontleend was aan de fantasie van Valentinus en Apollinaris.
