Geliefde broeders en zusters,

In verschillende landen, waaronder Italië, wordt vandaag “Corpus Domini” gevierd, het feest van de Eucharistie, waarop het Lichaam van de Heer plechtig in processie gedragen wordt. Wat betekent dat feest voor ons? Het doet ons niet alleen denken aan het liturgische aspect; in feite is “Corpus Domini” een dag met een kosmische dimensie: hemel en aarde zijn erin betrokken.

Het roept voor alles – ten minste op het noordelijk halfrond – dit zo mooie en welruikende seizoen op waarin de lente overgaat in de zomer, waarin de zon hoog aan de hemel staat en waar het graan op de velden rijpt. De feesten van de Kerk zijn zoals de Joodse feesten verbonden aan het ritme van de zon, de zaaitijd en de oogst.

Dat komt bijzonder tot uiting op het hoogfeest van vandaag, waarin het teken van het brood centraal staat, vrucht van de aarde en van de hemel. Daarom is het Eucharistische brood het zichtbare teken van Hem in wie hemel en aarde, God en mens één geworden zijn. Dit toont aan dat de band met de seizoenen voor het liturgische jaar niet puur uitwendig is.

Het hoogfeest van “Corpus Domini” is innerlijk verbonden met Pasen en Pinksteren: de dood en verrijzenis van Jezus en de uitstorting van de Heilige Geest zijn er de vooronderstelling van. Het is bovendien rechtstreeks verbonden met het feest van de Drie-eenheid, dat vorige zondag gevierd werd.

Het is alleen omdat God relatie is dat er met Hem een band kan zijn; en het is alleen omdat Hij liefde is dat Hij kan beminnen en kan bemind worden. Zo is “Corpus Domini” een manifestatie van God, een bevestiging dat God liefde is. Dit feest spreekt ons over de Goddelijke liefde op een unieke en bijzondere manier, over wat Hij is en wat Hij doet. Men zegt bijvoorbeeld dat Hij zich vernieuwt door zich te geven, dat Hij zich ontvangt door zich te geven, dat Hij zich niet opgebruikt en niet opbrandt – zoals de hymne van de heilige Thomas van Aquino het formuleert: “nec sumptus consumitur”.

Liefde transformeert alles. Daarom begrijpen wij vandaag dat in het midden van het feest van “Corpus Domini” het mysterie staat van de transsubstantiatie, teken van Jezus-Liefde, die de wereld omvormt. Als wij in aanbidding naar Hem kijken, zeggen we: “Ja, de liefde bestaat, en omdat zij bestaat, kunnen de dingen veranderen, beter worden en kunnen wij hopen”. Het is de hoop die voortkomt uit de liefde van Christus, die ons de kracht geeft om te leven en de moeilijkheden aan te pakken.

Daarom zingen wij als wij het Heilig Sacrament in processie dragen, zingen en loven wij God die zich geopenbaard heeft al verbergt Hij zich in het teken van gebroken brood. Wij hebben allemaal dat brood nodig omdat de weg naar vrijheid, gerechtigheid en vrede lang is en vermoeiend.

Wij kunnen ons indenken met welk geloof en welke liefde de Maagd de Heilige Eucharistie in Haar hart ontvangen en aanbeden heeft! Het was telkens alsof Zij heel het mysterie van Haar Zoon Jezus opnieuw beleefde: van Zijn ontvangenis tot Zijn verrijzenis. “Vrouw van de Eucharistie”, zo noemde mijn vereerde en geliefde voorganger Johannes Paulus II Haar Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De Kerk leeft van de Eucharistie, Ecclesia de Eucharistia (17 apr 2003), 53-58. Leren wij van Haar onze gemeenschap met het Lichaam van Christus te vernieuwen opdat wij elkaar zouden beminnen zoals Hij ons heeft liefgehad.

Zie ook:
Paus Benedictus XVI - Homilie op Paus Benedictus XVI - Homilie
Hoogfeest van het Allerheiligste Lichaam en Bloed van Christus
Pauselijke Basiliek St. jan van Lateranen, Rome
(11 juni 2009) 2009