Gewijde plaatsen zijn die welke voor de goddelijke eredienst of de begrafenis van de gelovigen bestemd zijn door de wijding of de zegening, die de liturgische boeken hiertoe voorschrijven.
De wijding van een plaats komt toe aan de diocesane Bisschop of aan hen die rechtens met hem gelijkgesteld worden; dezen kunnen aan iedere Bisschop of, in uitzonderlijke gevallen, aan een priester de taak toevertrouwen om een wijding te verrichten in hun ambtsgebied.
Gewijde plaatsen worden gezegend door de Ordinaris; de inzegening van kerken is nochtans voorbehouden aan de diocesane Bisschop; ieder van beiden kan echter een andere priester hiertoe delegeren.
Van de voltrokken wijding of inzegening van een kerk, alsook van de zegening van een kerkhof moet een document opgemaakt worden, waarvan een exemplaar in de diocesane curie en een ander in het archief van de kerk bewaard dient te worden.
De wijding of zegening van een plaats wordt, mits niemand schade wordt berokkend, ook door één enkele boven alle verdenking staande getuige voldoende bewezen.
In een gewijde plaats mag alleen toegelaten worden wat dienstig is voor de uitoefening of de bevordering van de eredienst, de vroomheid en de godsdienst, en is verboden wat niet in overeenstemming is met de heiligheid van de plaats. Wel kan de Ordinaris in afzonderlijke gevallen een ander gebruik toestaan dat niet strijdig is met de heiligheid van de plaats.
Gewijde plaatsen worden geschonden door ernstig kwetsende daden, met ergernis van de gelovigen aldaar gesteld, die, volgens het oordeel van de plaatselijke Ordinaris, zo ernstig zijn en zo in strijd met de heiligheid van de plaats dat het niet geoorloofd is er de eredienst uit te oefenen, totdat de schending in een boete-ritus volgens de liturgische boeken hersteld wordt.
Gewijde plaatsen verliezen hun wijding of zegening als zij voor het grootste gedeelte verwoest zijn, of wanneer zij door een decreet van de bevoegde Ordinaris of in feite blijvend tot profaan gebruik teruggebracht zijn.
