§ 1 De Ziekenzalving mag toegediend worden aan de gelovige die, tot het gebruik van het verstand gekomen, tengevolge van ziekte of ouderdom in levensgevaar geraakt.
§ 2 Dit Sacrament kan herhaald worden indien de zieke, nadat hij genezen is, opnieuw door een ernstige ziekte getroffen is of indien gedurende dezelfde ziekte het gevaar ernstiger is geworden.

Bij twijfel of de zieke tot het gebruik van het verstand gekomen is, of dat hij levensgevaarlijk ziek is of reeds dood, dient het Sacrament toegediend te worden.

Aan zieken die, toen ze over hun verstandelijke vermogens beschikten, dit sacrament ten minste impliciet gevraagd hebben, dient het toegediend te worden.

De Ziekenzalving mag niet toegediend worden aan hen die halsstarrig volharden in een zware zonde die bekend is.