Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Mijn encycliek heeft naar het verleden willen kijken, maar is toch vooral gericht op de toekomst. Zoals de encycliek Paus Leo XIII - Encycliek
Rerum Novarum
Over kapitaal en arbeid
(15 mei 1891) staat zij bijna op de tempel van een nieuwe eeuw en zij wil met Gods hulp de komst ervan voorbereiden.

De echte en eeuwige "nieuwheid van de dingen" in iedere tijd komt uit de oneindige macht van God die zegt: "Zie, Ik maak alles nieuw" (Openb. 21, 5). Dat zijn woorden die betrekking hebben op de voleinding van de geschiedenis als Christus "het koningschap aan God de Vader zal overdragen (...), opdat God alles in alles zij" (1 Kor. 15, 24.28). Maar de christenen weet goed dat de nieuwheid die wij in haar volheid verwachten bij de wederkomst van de Heer, aanwezig is vanaf de schepping van de wereld en meer eigenlijk vanaf het moment waarop God mens is geworden in Jezus Christus en met Hem en voor Hem een "nieuwe schepping" heeft gemaakt Vgl. 2 Kor. 5, 17 Vgl. Gal. 6, 15 .

Aan het slot van deze encycliek dank ik de almachtige God die aan zijn Kerk het licht en de kracht heeft gegeven om de mens te begeleiden op zijn aardse tocht naar zijn eeuwige bestemming. Ook in het derde millennium zal de Kerk trouw de weg van de mens tot de hare maken, in het bewustzijn dat zij niet alleen voortgaat, maar met Christus haar Heer. Hij heeft de weg van de mens tot de zijne gemaakt en Hij leidt de mens ook als deze zich er niet van bewust is.

Moge Maria, de Moeder van de Verlosser,
die aan Christus’ zijde blijft op zijn tocht naar de mensen
en met de mensen en de Kerk voorgaat
op de pelgrimstocht van het geloof,
met haar moederlijke voorspraak de mensheid
naar het volgende millennium begeleiden
in trouw aan Hem die
"dezelfde is gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid" (Heb. 13, 8),
Jezus Christus Onze Heer,
in wiens naam ik allen van harte zegen.

Gegeven te Rome, bij Sint Petrus, op 1 mei, gedachtenis van de heilige Jozef, arbeider, van het jaar 1991, het dertiende van mijn pontificaat.

Paus Johannes Paulus PP. II