Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het is vanuit de nu beschreven situatie van de wereld, die reeds uitgebreid uiteengezet is in de encycliek H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Sollicitudo Rei Socialis
De ontwikkeling van de mens en de samenlevingTwintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI
(30 december 1987), dat men de onvermoede en veelbelovende draagwijdte van de gebeurtenissen van de laatste jaren begrijpt. Wat in het jaar 1989 is gebeurd in de landen van Midden- en Oost-Europa, is zeker het hoogtepunt geweest van die gebeurtenissen, welke echter een ruimere tijdsspanne en geografische horizon omvatten. In de loop van de tachtiger jaren storten geleidelijk in enige landen van Latijns-Amerika en ook van Afrika en Azië bepaalde regimes van dictatuur en onderdrukking ineen. In andere gevallen begint een even moeilijke maar vruchtbare weg van overgang naar politieke vormen met meer medezeggenschap en rechtvaardigheid. Een belangrijke en zelfs beslissende bijdrage is gegeven door de inzet van de Kerk voor de verdediging en de bevordering van de mensenrechten. In sterk geïdeologiseerde milieus, waarin de partijdige opstelling het bewustzijn van de algemene menselijke waardigheid verduisterde, heeft de Kerk met eenvoud en kracht bevestigd dat iedere mens in zich het beeld van God draagt en dus eerbied verdient, welke ook zijn persoonlijke overtuigingen zijn. De grote meerderheid van het volk heeft zich vaak herkent in deze uitspraak en dat heeft geleid tot het zoeken van vormen van politieke strijd en van oplossingen die beter de waardigheid van de mens eerbiedigen.

Uit dit historische proces zijn nieuwe vormen van democratie voortgekomen, die hoop bieden op een verandering in de broze politieke en sociale structuren welke behalve met een rampzalige economie en ernstige sociale conflicten bezwaard zijn met de hypotheek van een pijnlijke serie van onrechtvaardigheden en rancunes. Terwijl ik met de gehele Kerk God dank voor het vaak heldhaftig getuigenis dat vele herders, gehele christengemeenschappen, afzonderlijke gelovigen en andere mensen van goede wil in die moeilijke omstandigheden gegeven hebben, bid ik dat Hij de krachten van allen voor de opbouw van een betere toekomst steunt. Dat is niet alleen een verantwoordelijkheid van de burgers van die landen, maar van alle christenen en mensen van goede wil. Het gaat erom aan te tonen dat de ingewikkelde problemen van die volken opgelost kunnen worden met de methode van de dialoog en de solidariteit in plaats van door de strijd voor de vernietiging van de tegenstander en door de oorlog.