"Haec est dies quam fecit Dominus" - "Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt."

Wij lezen in het boek Genesis dat in het allereerste begin het de scheppingsdagen waren waarin door God "de hemel en de aarde werden voltooid en alles waarmee ze toegerust zijn".(Gen. 2, 1) Hij schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis en op de zevende dag rustte Hij.vgl. Gen. 2, 2 Tijdens de Paaswake hebben wij kunnen luisteren naar deze indrukwekkende vertelling, die ons terugbrengt naar het begin van het universum, toen Jahwe de mens tot beheerder van de schepping aanwees en hem aan zijn leven liet deelhebben. Hij schiep de mens, opdat hij in de volheid van het leven kon leven. Maar de zonde kreeg de overhand en met de zonde kwam de dood in de menselijke geschiedenis. Door de zonde werd de mens als het ware van de scheppingsdagen af gesloten.

Wie is degene die de verbinding tussen aarde en hemel, tussen de mens en zijn Schepper weer zou kunnen herstellen? Het antwoord op deze vraag, die de mens niet met rust laat, komt van Christus, die de ketens van de dood verbrak en over de mensen de schittering van zijn Licht liet schijnen. Daarom mogen wij deze morgen de wereld toeroepen: "Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt." Het is een nieuwe dag. Christus is de geschiedenis van de mensen binnen getreden en heeft de loop van die geschiedenis veranderd. Het is het mysterie van de nieuwe schepping, waarvan wij in deze dagen door de liturgie de verwonderde getuigen zijn geworden. Door zijn offer aan het kruis heeft Christus de veroordeling van de oude schuld opgeheven en de gelovigen naar de liefde van de Vader geleid. Felix culpa quae tantum ac talem meruit habere Redemptorem" - "O gelukkige schuld, waaraan wij de Verlosser danken", zo klonk het in de Paasjubelzang. Door de dood op zich te nemen heeft Christus de dood overwonnen; door zijn dood heeft Hij de zonde van Adam gedelgd. Zijn overwinning is de dag van onze verlossing.

"Haec est dies quam fecit Dominus".

De dag, die de Heer heeft gemaakt, is een dag van verwondering. "Na de sabbat, bij het aanbreken van de eerste dag der week, kwamen Maria Magdalena en de andere Maria naar het graf kijken." (Mt. 28, 1) Als eersten vonden zij het graf leeg. Als bevoorrechte getuigen van de verrijzenis van de Heer brachten zij aan de apostelen het nieuws. Daarna liepen Petrus en Johannes naar het graf, zij zagen het en geloofden. Christus had hen als zijn leerlingen uitgekozen, nu werden zij zijn getuigen. Zo voltooide zich hun roeping: getuigen te zijn van de meest verbazingwekkende gebeurtenis van de geschiedenis: het lege graf en de ontmoeting met de Verrezene.

"Haec est dies quam fecit Dominus".

Dit is de dag waarop elke gelovige geroepen is om, net als de leerlingen, de verrassende nieuwheid van het Evangelie te verkondigen. Maar hoe kan deze boodschap van vreugde en hoop worden opgenomen, wanneer droefheid en tranen zo veel delen van de wereld overspoelen? Hoe kan men van vrede spreken, wanneer volksgroepen worden gedwongen te vluchten of wanneer men mensen verjaagd en hun huis in brand word gestoken? Hoe kan men van vrede spreken, wanneer de hemel dreunt van de donderslagen van de oorlog of wanneer projectielen over woonhuizen razen en een vuurzee van bommen steden en dorpen vernietigd? Het moet afgelopen zijn met het gruwelijke bloedvergieten van mensen! Wanneer zal de duivelse spiraal van bloedwraak en absurde broedermoord nu eindelijk ophouden?

Ik smeek de verrezen Heer om het kostbare geschenk van vrede vooral voor de gemartelde aarde van Kosovo, waar tranen en bloed zich verder vermengen in een dramatisch scenario van haat en geweld. Ik denk aan de vermoorde mensen, aan de daklozen, aan de uit elkaar gescheurde gezinnen en families, aan de wijd en zijd verspreide vluchtelingen. Moge de solidariteit van allen zich mobiliseren opdat eindelijk weer broederschap en vrede het eerste woord krijgen. Hoe kunnen wij ongevoelig blijven wanneer een stroom lijdende mannen en vrouwen uit Kosovo aan onze deuren klopt en om hulp smeekt? Uit diepe zorg en verdriet voel ik op deze heilige dag de plicht om de regering van de federale republiek Joegoslavië op te roepen toestemming te geven tot het openstellen van een humanitaire corridor, waardoor het mogelijk wordt die bevolkingsgroepen hulp te brengen, die aan de grenzen van Kosovo zijn verzameld. Voor het werk van solidariteit mogen geen grenzen worden gesteld. Corridors van hoop zijn steeds nodig.

Ik denk ook aan de streken in Afrika waar de zorgwekkende oorlogshaarden nog steeds niet zijn uitgedoofd; aan de volken van Azië waar gevaarlijke sociale spanningen niet verminderen; aan de landen van Latijns-Amerika die bezig zijn op de moeizame en harde weg naar meer gerechtigheid en democratie. Met het oog op deze voortdurende tekenen van oorlog en deze smartelijke nederlagen van het leven bemoedigt Christus, de Overwinnaar van zonde en dood, ons om de moed niet op te geven. Vrede is mogelijk. Vrede is een plicht. Vrede is de allereerste verantwoordelijkheid van allen. Moge het aanbrekende derde millennium het begin betekenen van een nieuw tijdperk, waarin respect voor elke mens en broederlijke solidariteit onder de volkeren met Gods hulp de cultuur van de haat, van het geweld en van de dood zal overwinnen.

Op deze dag roept de Kerk de gehele aarde op tot vreugde: "Verschenen is de vreugdevolle dag, waarnaar wij hebben uitgekeken. Vandaag is Christus verrezen. Halleluja, halleluja." (Pools Paaslied 17e eeuw).

: "Haec est dies quam fecit Dominus: exultemus, et laetemur in ea" - "Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt; laat ons jubelen en ons verblijden."

Ja, vandaag is de dag van jubel en vreugde. Maria verheugt zich, nadat zij op Golgota met het verlossingbrengende kruis van de Zoon verbonden werd. "Regina caeli, laetare."

Met u, Moeder van de Verrezene, dankt de Kerk God voor het wonder van het nieuwe leven, dat Pasen elk jaar heeft bereid voor Rome en de gehele wereld, Urbi et Orbi! Christus is het nieuwe leven: Hij de Verrezene!