De waardigheid van de persoon moet in iedere mens erkend worden vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood. Dit fundamentele principe brengt een groot ‘ja’ tegen het menselijk leven tot uitdrukking en dient de kern te zijn van ethische reflectie over bio-ethisch onderzoek, dat in de wereld van vandaag steeds belangrijker wordt. Het leergezag van de Kerk heeft dikwijls geïntervenieerd om morele kwesties op dit terrein te verhelderen en op te lossen. De Instructie Congregatie voor de Geloofsleer
Donum Vitae
Over het beginnend menselijk leven en waardigheid van de voortplanting
(22 februari 1987) was hier van buitengewoon belang. En nu, twintig jaar na de publicatie ervan, is het aangewezen om deze Instructie bij de tijd te brengen.

De leer van Congregatie voor de Geloofsleer
Donum Vitae
Over het beginnend menselijk leven en waardigheid van de voortplanting
(22 februari 1987) blijft volledig van kracht, zowel wat betreft de principes waarop deze is gebaseerd als wat betreft de morele oordelen die deze tot uitdrukking brengt. De nieuwe biomedische technologieën, die zijn ingevoerd op het cruciale gebied van het menselijk leven en het gezin, hebben echter nieuwe vragen doen ontstaan, in het bijzonder op het terrein van onderzoek naar menselijke embryo’s en het gebruik van stamcellen voor therapeutische doeleinden, evenals op andere terreinen van experimentele geneeskunde. Deze nieuwe vragen vereisen een antwoord. Het tempo van wetenschappelijke ontwikkelingen op dit terrein en de publiciteit die deze krijgen, hebben zowel verwachtingen als zorgen gewekt in grote sectoren van de publieke opinie. Aan wetgevende vergaderingen is gevraagd beslissingen te nemen over deze kwesties om ze wettelijk te regelen; soms heeft er ook raadpleging op grotere schaal plaats gevonden.

Deze ontwikkelingen zijn voor de Congregatie voor de Geloofsleer aanleiding geweest een nieuwe leerstellige Instructie Noot van de redactie: Een instructie is een document van de Romeinse Curie van leerstellige aard. Een instructie verandert voorgaande leerstellingen niet, maar legt die (beter) uit, actualiseert waar nodig en geeft aanwijzingen over de toepassingen. te doen uitgaan, waarin enkele recente kwesties aan de orde worden gesteld, in het licht van de criteria neergelegd in Congregatie voor de Geloofsleer
Donum Vitae
Over het beginnend menselijk leven en waardigheid van de voortplanting
(22 februari 1987), en die ook enkele punten onder de loep neemt die eerder zijn behandeld, maar verdere verduidelijking behoeven.

Bij deze studie heeft de Congregatie voor de Geloofsleer geprofiteerd van de analyse van de Pauselijke Academie voor het Leven en heeft verschillende experts geraadpleegd wat betreft de wetenschappelijke aspecten van deze kwesties, om ze te behandelen binnen de principes van de christelijke antropologie. De encyclieken H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Veritatis Splendor
Over kerkelijke moraalleer
(6 augustus 1993) en H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Evangelium Vitae
Over de waarde en de onaantastbaarheid van het menselijk leven
(25 maart 1995) van Johannes Paulus II, evenals andere interventies van het leergezag, bieden duidelijke aanwijzingen met betrekking tot zowel de methode als de inhoud aangaande het onderzoek naar de problemen in kwestie.

In de huidige zo zeer gedifferentieerde filosofische en wetenschappelijke context, beschouwt een geruim aantal wetenschappers en filosofen, in de geest van de Eed van Hippocrates, de medische wetenschap als een dienst aan de menselijke broosheid, gericht op het genezen van ziekte, het verlichten van lijden en de rechtvaardige uitbreiding van noodzakelijke zorg naar alle mensen. Tegelijkertijd zijn er echter ook mensen in de wereld van de filosofie en de wetenschap, die vooruitgang in biomedische technologie beschouwen vanuit een standpunt dat ten diepste eugenetisch is.

Bij het aanreiken van principes en morele waardeoordelen wat betreft biomedisch onderzoek naar menselijk leven, doet de katholieke Kerk een beroep op het licht van zowel de rede als het geloof en tracht een volledig beeld neer te zetten van de mens en zijn roeping, waarin alles geïncorporeerd kan worden dat goed is in menselijke activiteit, evenals in verschillende culturele en religieuze tradities, die niet zelden een grote eerbied voor het leven tonen.

Het leergezag wil ook ondersteuning en aanmoediging bieden voor de opvatting over cultuur die de wetenschap beschouwt als een onschatbare dienst aan het alles omvattende goed van het leven en de waardigheid van iedere mens. De Kerk beschouwt het wetenschappelijk onderzoek dan ook met hoop en wenst dat veel christenen zich zullen wijden aan de vooruitgang van de biogeneeskunde en op dit terrein zullen getuigen van hun geloof. Zij hoopt bovendien dat de resultaten van dergelijk onderzoek ook beschikbaar gemaakt zullen worden in delen van de wereld die arm zijn en door ziekten worden geteisterd, zodat mensen die er het meest behoefte aan hebben humanitaire hulp zullen ontvangen. Ten slotte wil de Kerk iedere mens nabij zijn die lijdt, naar lichaam of geest, om niet alleen troost te brengen, maar ook licht en hoop. Die geven betekenis aan momenten van ziekte en aan de ervaring van de dood, die deel uitmaken van het menselijk leven en aanwezig zijn in het verhaal van iedere persoon, waardoor dat verhaal wordt opengesteld voor het mysterie van de Verrijzenis. De blik van de Kerk is werkelijk vol vertrouwen omdat “het leven zal zegevieren; dat is onze zekere hoop. Ja, het leven zal zegevieren omdat waarheid, goedheid, vreugde en ware vooruitgang aan de kant van het leven staan. God, die het leven liefheeft en het overvloedig schenkt, staat aan de kant van het leven”. H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de deelnemers aan de Zevende Assemblee van de Pauselijke Academie voor het Leven (3 mrt 2001)

De huidige Instructie is gericht tot de katholieke gelovigen en tot allen die de waarheid zoeken Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de verhouding van Geloof en Rede, Fides et Ratio (14 sept 1998), 1, en bestaat uit drie delen.

• Het eerste deel roept een aantal antropologische, theologische en ethische elementen van fundamenteel belang in herinnering;
• het tweede deel behandelt nieuwe problemen met betrekking tot voortplanting;
• het derde deel neemt nieuwe procedures onder de loep wat betreft de manipulatie van embryo’s en het menselijk genetisch erfgoed.