Paus Paulus VI en de oecumenisch patriarch Athenagoras I brengen in de Heilige Geest dank aan God, grondslag en voleinding van ieder goed werk, daar Hij hun heeft toegestaan elkaar nog eens te ontmoeten in de heilige stad Rome, om samen met de bisschoppen van de synode van de katholieke Kerk van Rome en met het gelovige volk van deze stad te bidden, elkaar met een vredeskus te begroeten en zich met elkaar te onderhouden in een geest van liefde en broederlijke openhartigheid.

Met de erkenning, dat in de opgang naar de eenheid van al de christenen nog een lange weg blijft af te leggen en dat er tussen de katholieke Kerk van Rome en de orthodoxe Kerk nog punten bestaan die dienen te worden opgehelderd en obstakels die moeten worden overwonnen alvorens te komen tot de noodzakelijke eenheid in de geloofsbelijdenis, tot het herstel' van de volledige gemeenschap, verheugen zij zich over het feit, dat hun kerken elkaar nog meer opnieuw ontdekken als zuster-kerken.

In de gebeden die zij hebben opgedragen, in hun openbare verklaringen en in hun persoonlijk onderhoud' hebben de paus en de patriarch hun overtuiging willen onderstrepen, dat een wezenlijke bijdrage tot het herstel van de volledige gemeenschap tussen de katholieke Kerk van Rome enerzijds en de orthodoxe Kerk anderzijds dient te worden gevonden binnen het kader van de Kerk en van de christenen in de trouw aan de overleveringen van de vaders en aan de ingevingen van de Heilige Geest, die altijd met de Kerk blijft.

Zij erkennen, dat de ware dialoog van de liefde, die het fundament moet zijn van al hun betrekkingen onder elkaar en onder hun kerken, moet zijn geworteld in een algehele trouw aan de enige Heer Jezus Christus en in een wederzijdse eerbiediging van hun eigen tradities. Ieder element dat de banden van liefde, van eenheid en gezamenlijke activiteit kan versterken, is een reden, tot geestelijke vreugde en dient te worden bevorderd; wat deze liefde, deze eenheid en gezamenlijke activiteit kan schaden, dient met de genade van God en de scheppingsmacht van de Heilige Geest te worden uitgebannen.

Paus Paulus VI en de oecumenische patriarch Athenagoras I zijn ervan overtuigd, dat de dialoog van liefde tussen hun kerken vruchten van belangeloze samenwerking moet voortbrengen op het plan van een gemeenschappelijke activiteit op pastoraal, sociaal en intellectueel niveau, in een wederzijdse eerbiediging van elkaars trouw aan hun eigen kerken. Zij wensen, dat er regelmatige en grondige contacten kunnen worden gelegd tussen de katholieke en de orthodoxe zielzorgers in het belang van hun gelovigen. De katholieke Kerk van Rome en het oecumenisch patriarchaat zijn bereid om de concrete methoden te bestuderen ter oplossing van de pastorale problemen, vooral wat betreft de huwelijken tussen katholieken en orthodoxen. Zij wensen een betere samenwerking in de werken van naastenliefde. om de vluchtelingen en de lijdenden te helpen en om de rechtvaardigheid en de vrede in de wereld te bevorderen.

Om vruchtbare contacten tussen de katholieke Kerk van Rome en de orthodoxe Kerk te kunnen voorbereiden, geven de paus en de patriarch hun zegen en hun pastorale steun aan iedere poging tot samenwerking tussen katholieke en orthodoxe professoren op het gebied van de studie van de geschiedenis, van de tradities van de kerken, van de patristiek, van de liturgie en van een presentatie van het evangelie die zowel beantwoordt aan de authentieke boodschap van de Heer als aan de behoeften en de verwachtingen van de hedendaagse wereld. De geest die deze pogingen moet bezielen, is een geest van trouw aan de waarheid en van wederzijds begrip, in het werkelijk verlangen om de wrok van het verleden en iedere soort geestelijke of intellectuele overheersing te vermijden.

Paulus VI en Athenagoras I herinneren de gezagsdragers van de naties en alle volken van de wereld aan de honger naar vrede en rechtvaardigheid die zich in het hart van de mensen bevindt. In de naam des Heren smeken zij hen alle middelen te zoeken om deze vrede en deze rechtvaardigheid in alle landen van de wereld te bevorderen.