H. Paus Johannes Paulus II - 22 november 1981
Ook van de christelijke echtgenoten en ouders wordt de "geloofsgehoorzaamheid" gevraagd Vgl. Rom. 16, 26 : zij zijn geroepen zich open te stellen voor het Woord van de Heer, dat hun dat wonderbaarlijk nieuwe - de Goede Boodschap - openbaart van hun huwelijks- en gezinsleven dat door Christus heilig en heiligend is gemaakt. Inderdaad, alleen in het geloof kunnen zij met vreugdevolle dankbaarheid ontdekken en bewonderen tot welk een waardigheid God het huwelijk en het gezin heeft willen verheffen, namelijk tot teken en tegenwoordigheid van het liefdeverbond tussen God en de mensen, tussen Jezus Christus en de Kerk, zijn bruid.
Reeds de voorbereiding op het christelijk huwelijk heeft het kenmerk van een geloofstocht: zij biedt zich immers aan als bevoorrechte gelegenheid voor de verloofden het geloof dat zij ontvangen hebben bij het doopsel en dat wordt gevoed door hun christelijke opvoeding, te herontdekken en te verdiepen. Op deze wijze erkennen zij hun roeping in de huwelijksstaat te leven in navolging van Christus en ten dienste van het Rijk van God, en zullen zij deze roeping in vrijheid aanvaarden. Het voornaamste ogenblik waarop bruid en bruidegom samen hun geloof tonen is de viering van het sacrament van het huwelijk, want zij is in haar diepste wezen de verkondiging, in de Kerk, van de Goede Boodschap over de echtelijke liefde; deze liefde is het Woord van God, dat het wijze en liefdevolle plan "openbaart" en "vervult" dat God heeft met de gehuwden die binnengeleid worden in de wonderlijke en werkelijke deelneming aan de liefde van God voor de mensen. Als de sacramentele viering van het huwelijk in zich de verkondiging is van het Woord Gods, dan moet in allen, die op onderscheiden gronden de hoofdrol vervullen en de celebranten zijn, duidelijk een "geloofsbelijdenis" naar voren komen, die in en met de Kerk, de gemeenschap van gelovigen, wordt uitgesproken.
Deze geloofsbelijdenis moet uitgebreid worden tot het huwelijks- en gezinsleven: God die bruid en bruidegom geroepen heeft "tot" het huwelijk, gaat immers door met hen te roepen "in" het huwelijk. Vgl. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Het menselijk leven en geboorteregelingen, Humanae Vitae (25 juli 1968), 25 In en door de feiten, de problemen, de moeilijkheden, de gebeurtenissen van het alledaagse bestaan komt God tot hen om de concrete "eisen" duidelijk te maken en voor te leggen van hun deelneming aan de liefde van Christus voor de Kerk, volgens de bijzondere situatie waarin zij zich bevinden, in gezin, maatschappij en kerk.
"Samen" moet de huwelijks- en gezinsgemeenschap Gods plan ontdekken en eraan gehoorzamen, juist via de menselijke ervaring van de liefde, die in de Geest var Christus tussen echtgenoten en tussen ouders en kinderen beoefend wordt.
Hiervoor is het nodig dat ook de kleine huiskerk, juist zoals de grote Kerk, voortdurend en intens geëvangeliseerd wordt: vandaar haar taak van voortdurend onderricht in het geloof.
"Evenals de Kerk moet ook het gezin een ruimte zijn waarin het Evangelie doorgegeven wordt en vanwaaruit het uitstraalt. In de schoot dus van een gezin dat zich bewust is van deze zending, evangeliseren alle leden en worden zij allen geëvangeliseerd. De ouders delen niet alleen het Evangelie mee aan de kinderen, maar zij kunnen ook van hen hetzelfde Evangelie ontvangen in een diep doorleefde vorm. Zo'n gezin wordt evangeliserend voor vele andere gezinnen en voor het milieu waarin het verkeert". H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 71
Zoals de synode, met een terugblik op de toespraak die ik in Puebla heb gehouden, opnieuw gezegd heeft, hangt de toekomstige evangelisatie grotendeels af van de huiskerk. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, De beginselen van de geloofsverkondiging, Tot de Bisschoppen van Latijns-Amerika bij de Opening van hun derde conferentie in Puebla (Mexico) (28 jan 1979), 20 Deze apostolische zending van het gezin is geworteld in het doopsel en ontvangt door de sacramentele genade van het huwelijk nieuwe kracht om het geloof over te dragen, om de huidige maatschappij te heiligen en om te vormen volgens Gods bedoeling.
Vooral heden ten dage heeft het christelijk gezin een speciale plicht te getuigen van het paasverbond van Christus, door middel van de voortdurende uitstraling van de vreugde, van de liefde en van de zekerheid van de hoop waarvan het rekenschap moet afleggen: "Het christelijke gezin verkondigt met luide stem de actuele kracht van het Rijk van God en de hoop op het gelukzalige leven". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 35
De absolute noodzaak van catechese in het gezin blijkt bijzonder duidelijk in bepaalde situaties die de Kerk helaas overal waarneemt:
"Daar waar een antigodsdienstige wetgeving er zelfs naar streeft de opvoeding tot geloof te verhinderen, daar waar wijdverbreid ongeloof of opdringend secularisme een echte godsdienstige groei praktisch onmogelijk maakt, blijft dat wat men de "huiskerk" zou kunnen noemen de enige omgeving waarin de kinderen en jongeren een echt geloofsonderricht kunnen ontvangen". H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Catechese geven in onze tijd, Catechesi Tradendae (16 okt 1979), 68
Het gezin moet de kinderen zodanig opvoeden tot het leven dat ieder kind zijn taak ten volle vervult volgens de roeping die het van God ontvangen heeft. Want, een gezin dat openstaat voor de transcendente waarden, dat de broeders met vreugde dient, dat zijn taken met edelmoedige trouw vervult en dat zich bewust is van zijn dagelijkse deelneming aan het mysterie van het glorievolle kruis van Christus, wordt de eerste en beste kweekplaats voor de roeping tot het aan Gods Rijk toegewijde leven.
De bediening van de evangelisatie en de catechese door de ouders moet het leven van de kinderen ook begeleiden in de jaren van hun groei tot volwassenheid, waarin zij, zoals dikwijls gebeurt, het christelijk geloof dat zij in de eerste jaren van hun leven ontvangen hebben, betwisten of zelfs afwijzen. Zoals in de Kerk het werk van de evangelisatie altijd samengaat met het lijden van de geloofsverkondiger, zo moeten in het christelijke gezin de ouders met moed en grote gemoedsrust de moeilijkheden trotseren die hun bediening van de evangelisatie soms ontmoet in hun eigen kinderen.
Men moet nooit vergeten dat de dienst die de echtgenoten en de ouders bewijzen aan het Evangelie, wezenlijk een kerkelijke dienst is, die dus valt binnen de context van de hele Kerk als geëvangeliseerde en evangeliserende gemeenschap. Omdat de bediening van de evangelisatie en de catechese door de huiskerk geworteld is in en voortkomt uit de ene zending van de Kerk en gericht is op de opbouw van het ene Lichaam van Christus Vgl. 1 Kor. 12, 4-6 Vgl. Ef. 4, 12-13 , moet zij nauw verbonden blijven en op bewuste wijze geharmoniseerd worden met alle andere diensten van evangelisatie en catechese die werken in de kerkelijke gemeenschappen, zowel diocesane als parochiële.
Ook het geloof van het christelijke gezin en zijn taak tot evangelisatie vertonen deze katholieke missionaire bezieling. Het sacrament van het Huwelijk, dat de in Doopsel en Vormsel gewortelde plicht het geloof te verdedigen en te verspreiden, hernieuwt en herhaalt Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11, maakt de christelijke echtgenoten en ouders tot getuigen van Christus "tot het uiteinde der aarde" (Hand. 1, 8), tot ware en echte "missionarissen" van de liefde en van het leven.
Reeds binnen het gezin zelf kan men een zekere vorm van missionaire activiteit beoefenen, namelijk wanneer een lid van het gezin niet het geloof heeft of het niet op passende wijze in praktijk brengt. In zo'n geval moeten de andere leden van het gezin hem een getuigenis van hun door het leven zelf als juist bewezen geloof voorhouden, dat hem stimuleert en steunt op de tocht naar de volledige instemming met Christus de Verlosser. Vgl. 1 Pt. 3, 1-2
De huiskerk die reeds in eigen kring bezield wordt door een missionaire geest, wordt ertoe gedreven een schitterend teken te zijn van de tegenwoordigheid van Christus en van zijn liefde, ook voor degenen die "verre" zijn, voor de gezinnen die nog niet geloven, en voor de christelijke gezinnen die niet meer leven overeenkomstig het geloof dat zij ontvangen hebben: de huiskerk is geroepen "door haar voorbeeld en getuigenis" "hen die de waarheid zoeken" te verlichten. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 35 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965), 11
Zoals reeds bij het ontluiken van het Christendom Aquila en Priscilla zich als missionair echtpaar toonden Vgl. Hand. 18 , zo getuigt de Kerk in deze tijd van haar ononderbroken frisheid en bloei door de aanwezigheid van christelijke echtgenoten en gezinnen die, minstens voor enige tijd, naar de missielanden gaan om er het Evangelie te verkondigen en met de liefde van Christus de mensen te dienen.
De christelijke gezinnen leveren een speciale bijdrage tot de missietaak van de Kerk, als zij de missionaire roeping koesteren onder hun zonen en dochters Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de missie-activiteit van de Kerk, Ad Gentes Divinitus (7 dec 1965), 39 en, meer in het algemeen, door een opvoeding die "hun kinderen reeds vanaf hun jeugd in staat stelt de liefde van God jegens alle mensen te herkennen". 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965), 30
