De gemeenschap van het gezin is in de huidige tijd, misschien meer dan enige andere instelling, blootgesteld aan de omvangrijke, diepgaande en snelle veranderingen van de maatschappij en van de cultuur. Veel gezinnen leven in deze situatie in trouw aan de waarden die de grondslag van het gezin vormen. Andere gezinnen zijn onzeker en in verwarring over hun taken of zijn zelfs vol twijfel en bijna onwetend over de uiteindelijke zin en waarheid van het huwelijks- en gezinsleven. Weer andere gezinnen tenslotte worden door allerlei onrechtvaardige situaties verhinderd hun fundamentele rechten te verdedigen.

De Kerk, die zich ervan bewust is dat het huwelijk en het gezin een van de kostbaarste waarden van de mensheid vormen, wil haar boodschap uitdragen en haar hulp aanbieden aan degenen die de waarde van huwelijk en gezin reeds kennen en trouw proberen te beleven, maar ook aan hen die met onzekerheid en angst naar de waarheid zoeken, en aan degenen die op onrechtvaardige wijze verhinderd worden hun eigen gezin vrij gestalte te geven. Door de eerste groep te bevestigen, de tweede voor te lichten en de derde te helpen, biedt de Kerk aan iedereen die bezorgd is om het lot van het huwelijk en het gezin, haar diensten aan. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 52 In het bijzonder richt zij zich tot de jongeren die aan het begin staan van hun weg naar huwelijk en gezin, teneinde hun nieuwe horizons te openen en hen te helpen de schoonheid en de grootheid te ontdekken van de roeping tot de liefde en tot de dienst aan het leven.

De laatste bisschoppensynode, gehouden van 26 september tot 25 oktober 1980, is een teken geweest van deze diepe zorg van de Kerk voor het gezin. Zij was de natuurlijke voortzetting van de twee voorafgaande synoden Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Bij de opening van de zevende Synode van Bisschoppen over het Gezin (26 sept 1980), 2: het christelijke gezin is immers de eerste gemeenschap die geroepen is het Evangelie te verkondigen aan de opgroeiende menselijke persoon en deze tot volle menselijke en christelijke volwassenheid te brengen door middel van geleidelijke opvoeding en catechese.

Bovendien sluit de laatste synode in zekere zin naar ideeën en naar de geest aan op de synode over het gewijde priesterschap en over de rechtvaardigheid in de huidige wereld. Als gemeenschap van opvoeding moet het gezin immers de mens helpen zijn eigen roeping te onderscheiden en zijn onmisbare inzet te leveren voor grotere rechtvaardigheid, door hem vanaf het begin te vormen tot intermenselijke verhoudingen die aantrekkelijk moeten worden gemaakt door rechtvaardigheid en liefde. De synodevaders hebben mij aan het slot van hun bijeenkomst een uitgebreide lijst van voorstellen aangeboden, waarin zij de vruchten hadden verzameld van de overwegingen die zij ontwikkeld hadden in de loop van hun intensieve werkdagen, en zij hebben mij unaniem gevraagd tegenover de mensheid de levendige bezorgdheid van de Kerk voor het gezin te vertolken en richtsnoeren te geven voor een hernieuwde pastorale inspanning in deze fundamentele sector van het menselijke en kerkelijke leven.

Nu ik met deze exhortatie die taak vervul, waarin ik op bijzondere wijze het aan mij toevertrouwde apostolische ambt uitoefen, wil ik mijn dankbaarheid uitdrukken jegens alle deelnemers aan de synode voor de kostbare leer- en ervaringsbijdrage die zij aangeboden hebben, vooral door middel van de Bisschoppensynodes
Propositiones t.b.v. de 7e Bisschoppensynode over het Gezin (24 oktober 1980). De tekst hiervan vertrouw ik toe aan de Pauselijke Raad voor het Gezin, met de opdracht hem ijverig en diepgaand te bestuderen, teneinde de waarde van ieder aspect van de rijkdommen die bij bevat, duidelijk naar voren te brengen.

Verlicht door het geloof, dat de volledige waarheid doet kennen over het kostbare goed van huwelijk en gezin en over hun diepste betekenis, voelt de Kerk nogmaals de dringende noodzaak het Evangelie, dat is de "blijde boodschap", te verkondigen aan allen zonder onderscheid, vooral aan al degenen die geroepen zijn tot het huwelijk en zich daarop voorbereiden, aan alle echtgenoten en ouders van de wereld.

Zij is er ten diepste van overtuigd dat alleen door de aanvaarding van het Evangelie de hoop die de mens terecht stelt in het huwelijk en in het gezin, zijn volle vervulling vindt.

Door God gewild in de schepping zelf Vgl. Gen. 1-2 , zijn huwelijk en gezin van binnenuit gericht op de vervulling in Christus Vgl. Ef. 5 en hebben zij Zijn genade nodig om genezen te worden van de wonden die de zonde heeft toegebracht Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 47 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Brief, Aan de Bisschoppen, priesters en overige gelovigen bij gelegenheid van de 6e Synode van Bisschoppen over het gezin, Appropinquat iam (15 aug 1980), 1, en om teruggevoerd te worden naar hun "begin" Vgl. Mt. 19, 4 , d.w.z. naar de volle kennis en naar de algehele verwerkelijking van Gods plan. Op dit historisch ogenblik, waarin het gezin onderhevig is aan talrijke krachten die het proberen te vernietigen of althans te misvormen, voelt de Kerk, die zich ervan bewust is dat het welzijn van de maatschappij en van haarzelf nauw verbonden is met het welzijn van het gezin Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 47, nog levendiger en dringender haar zending aan allen Gods plan met het huwelijk en met het gezin te verkondigen, de volle levenskracht en de menselijke en christelijke ontplooiing ervan te verzekeren en zo bij te dragen tot de vernieuwing van de maatschappij en van het volk Gods zelf.