Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De taak van de opvoeding heeft haar wortels in de oorspronkelijke roeping van de echtgenoten mee te werken aan het scheppingswerk van God: wanneer de ouders in liefde en uit liefde een nieuwe mens verwekken, die in zich de roeping draagt te groeien en zich te ontwikkelen, nemen zij daarmee de taak op zich hem werkdadig te helpen volkomen menselijk te leven. Zoals het Tweede Vaticaans Concilie in herinnering gebracht heeft:

"Aangezien de ouders het leven aan de kinderen hebben doorgegeven, hebben zij de ernstige plicht hen op te voeden; zij moeten daarom gezien worden als hun eerste en voornaamste opvoeders. Hun taak van opvoeding is zo belangrijk dat zij nauwelijks vervangen kan worden, als zij komt te ontbreken. Het valt inderdaad aan de ouders te beurt in de schoot van het gezin een atmosfeer te scheppen die bezield wordt door liefde en eerbied jegens God en de mensen en die gunstig is voor de algehele opvoeding van de kinderen in persoonlijke en maatschappelijke zin. Het gezin is dus de eerste school voor maatschappelijke deugden, die juist voor iedere samenleving nodig zijn". 2e Vaticaans Concilie, Verklaring, Over de Christelijke opvoeding, Gravissimum Educationis (28 okt 1965), 3

Het recht en de plicht van de ouders tot onderricht wordt

• als wezenlijk gekenschetst omdat het verbonden is aan de overdracht van het menselijke leven;
• als oorspronkelijk en primair voor zover het de taak van het opvoeden van anderen betreft en de unieke liefdesbetrekking tussen ouders en kinderen is;
• als onvervangbaar en onvervreemdbaar, dat daarom niet volledig overgedragen mag worden aan anderen en niet door anderen wederrechtelijk overgenomen mag worden.

Men mag allerminst vergeten dat, boven deze kenmerken uit, het meest fundamentele element dat de opvoedkundige taak van de ouders omschrijft, de vader- en moederliefde is welke in het werk van de opvoeding haar vervulling vindt als volledige en volmaakte dienst aan het leven; de ouderliefde wordt daarom van bron tot ziel en daarom tot norm die heel de concrete activiteit van de opvoeding inspireert en leidt en haar verrijkt met de waarden van tederheid, standvastigheid, goedheid, dienstbaarheid, belangeloosheid en bereidheid tot zelfverloochening en opoffering die de meest kostbare vruchten zijn van de liefde.