
H. Paus Johannes Paulus II - 22 november 1981
In het verlengde van de levende traditie van de kerkelijke gemeenschap door de geschiedenis heen hebben zo het recente Tweede Vaticaans Concilie en het leergezag van mijn voorganger Paulus VI, vooral in de encycliek H. Paus Paulus VI - Encycliek
Humanae Vitae
Het menselijk leven en geboorteregelingen
(25 juli 1968), aan onze tijd een werkelijk profetische boodschap overgedragen, die opnieuw met duidelijkheid de altijd oude en altijd nieuwe leer en norm van de Kerk over het huwelijk en de overdracht van het menselijke leven bevestigt en voorhoudt.
Daarom hebben de synodevaders in hun laatste bijeenkomst woordelijk verklaard: "Deze heilige synode, in eenheid van geloof verenigd met de opvolger van Petrus, verdedigt krachtig wat door het Tweede Vaticaans Concilie Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 50 en H. Paus Paulus VI - Encycliek
Humanae Vitae
Het menselijk leven en geboorteregelingen
(25 juli 1968) wordt voorgehouden, in het bijzonder dat de echtelijke liefde geheel en al menselijk en exclusief moet zijn en open moet staan voor het nieuwe leven. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Het menselijk leven en geboorteregelingen, Humanae Vitae (25 juli 1968), 11 Vgl. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Het menselijk leven en geboorteregelingen, Humanae Vitae (25 juli 1968), 9.11 Voorstel 22. Het einde van nr. van die Encycliek bevestigt: "de Kerk spoort de mensen aan de voorschriften van de natuurwet in acht te nemen, die zij door haar onafgebroken onderricht uitlegt, dan leert zij, dat welke huwelijksdaad per se open moet blijven voor de overdracht van het menselijk leven. (ut quilibet matrimonii usus ad vitam humanam procreandam per se destmatus permaneat)"