Getrouw aan de leer en het voorbeeld van haar Stichter Christus, die de verkondiging van de blijde boodschap aan de armen wilde beschouwd zien als een bewijs van zijn goddelijke zending, Vgl. Lc. 7, 22 heeft de Katholieke Kerk er altijd naar gestreefd om de volken, aan wie zij het Christelijk geloof bracht, ook een menselijke veredeling te brengen. Want de Katholieke missionarissen hebben daar naast kerken ook ziekenhuizen, gestichten, scholen en universiteiten opgericht. En door aan de inheemse bevolking te leren hoe zij het grootste voordeel kon trekken uit de natuurlijke hulpbronnen van haar land, hebben zij haar dikwijls beschermd tegen de hebzucht van vreemdelingen. Wij willen niet ontkennen, dat hun arbeid, als mensenwerk, hier en daar gebreken vertoonde en dat sommigen van hen de boodschap van Christus nogal eens vermengden met de wijze van denken en leven van hun vaderland. Maar toch hebben zij ook de instellingen van die volken gecultiveerd en tot grotere bloei gebracht, zodat velen van hen als pioniers kunnen gelden op het gebied van de materiële en culturele vooruitgang. Een duidelijk voorbeeld hiervan is Pater Charles de Foucauld, die vanwege zijn naastenliefde de eretitel kreeg van "universele broeder" en een waardevol woordenboek schreef van de taal der Toearegs. Wij achten het daarom onze plicht, hulde te brengen aan deze te vaak miskende mannen, die in hun liefde voor de goddelijke Verlosser zijn voorlopers zijn geworden, en aan hen, die, door hun voorbeeld geïnspireerd, hun werk voortzetten en zich ook in onze tijd grootmoedig en belangeloos in dienst stellen van degenen, aan wie zij het Evangelie van Christus verkondigen.

Maar tegenwoordig zijn in die landen de initiatieven van individuen en groepen niet meer voldoende. De tegenwoordige toestand van de wereld vereist een gezamenlijke actie op basis van een helder inzicht in alle economische, sociale, geestelijke en culturele factoren. Daarom heeft de Kerk van Christus, als expert in menselijkheid en zonder enige ambitie, zich te mengen in de politiek, "slechts één doel: onder de leiding van de Helper, de Heilige Geest, het werk van Christus voortzetten, die in de wereld is gekomen om getuigenis af te leggen van de waarheid Vgl. Joh. 18, 37 , om te redden en niet om te oordelen, om te dienen en niet om gediend te worden". Vgl. Joh. 8, 17 Vgl. Mt. 20, 28 Vgl. Mc. 10, 45 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 3 Want omdat de Kerk gesticht is met het doel om reeds hier op aarde het koninkrijk der hemelen te vestigen en niet om een aardse macht te veroveren, verklaart zij openlijk, dat er twee machtsgebieden zijn, van elkaar onderscheiden, en dat beide machten, de kerkelijke en de burgerlijke, elk op haar terrein soeverein zijn. Vgl. Paus Leo XIII, Encycliek, Het onvergankelijk werk van den barmhartigen God - Over de christelijke staatsinrichting, Immortale Dei (1 nov 1885), 22 Omdat echter de Kerk leeft in de mensengeschiedenis, heeft zij "de plicht, voortdurend de tekenen van de tijd te bestuderen en ze te verklaren in het licht van het Evangelie". Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 4 De Kerk voelt zich één met de mensen in hun edelste aspiraties en zij lijdt er onder, dat deze aspiraties zo vaak onvervuld blijven. Daarom verlangt zij hen te helpen om hun volledige ontplooiing te bereiken, en tot dit doel biedt zij hun aan, wat zij alleen haar bezit mag noemen: een universele visie op de mens en het menselijke.