Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ongetwijfeld heeft de arbeid twee kanten. Doordat hij geld, genot en macht belooft, drijft hij sommigen tot egoïsme, anderen tot opstandigheid; maar hij bevordert ook de beroepsverantwoordelijkheid, het plichtsbesef en de naastenliefde. Ofschoon de arbeid tegenwoordig meer wetenschappelijk wordt opgezet en beter wordt georganiseerd, kan hij toch de waardigheid zelf van de mens in gevaar brengen, doordat deze de slaaf wordt van zijn arbeid. Want dan alleen is de arbeid werkelijk menselijk, als hij steunt op het verstand en op de vrijheid. Onze voorganger Johannes XXIII z.g. heeft met alle ernst gewezen op de noodzaak om de arbeiders in hun waardigheid te herstellen en hen daadwerkelijk tot deelgenoten te maken van het gemeenschappelijke werk: "de ondernemingen moeten het karakter krijgen van een echt menselijke gemeenschap, die met haar geest de onderlinge betrekkingen en de verschillende functies en diensten doordringt". H. Paus Johannes XXIII, Encycliek, Moderne ontwikkeling van het sociale leven en de christelijke beginselen, Mater et Magistra (15 mei 1961), 91 De menselijke arbeid krijgt tenslotte een nog veel hogere betekenis, als men hem beschouwt vanuit Christelijk standpunt, omdat hij ook bestemd is, hier op aarde bij te dragen tot de vestiging van de bovennatuurlijke wereld zie bijv. O. von Nell-Breuning s.j., Wirtschaft und Gesellschaft, I: Grundfragen, Freiburg, Herder, 1956, S. 183-184., die onvolmaakt en onvoltooid zal blijven, totdat wij allen samen die volmaakte Mens zullen vormen, die volgens het woord van St. Paulus "de gehele omvang van de Volheid van de Christus" (Ef. 4, 13) realiseert.