De nieuwe richtlijnen voor de pastoraal onder anderstalige christenen moeten met werkelijkheidszin en geduld worden gevolgd. Beslist vermeden moeten die plannen worden, die de schijn wekken dat hier alleen om financiële redenen gereorganiseerd wordt. Een bewustzijns- en een gewetensvorming onder de christenen in de Duitse parochies is dringend noodzakelijk. De katholieke kerk moet duidelijker te herkennen zijn als de gemeenschap, waarin verschillende volken, talen en culturen als een verrijking worden ervaren. Maar ook de in Duitsland levende anderstalige katholieken moeten hun nieuwe leefwereld duidelijker gaan zien als de plek, waarop God hen begeleidt en hen roept als de kerkelijke gemeenschap van het ene Godsvolk.

Te wensen is ook, dat Duitse parochies meer hulpbereid zijn, als buitenlandse missies wegens het uitvallen van hun zielzorger ineens voor langere tijd in een luchtledig komen te hangen. Medeverantwoordelijkheid op dit gebied moet een zwaartepunt van de Duitstalige zielzorg worden.

Tijdens de huidige overgangsperiode komen de bisschoppen, de nationale directeur voor de zielzorg onder buitenlanders, de diocesane verantwoordelijken, de gedelegeerden en de sprekers als ook de Duitstalige pastoors en dekens voor een uitdaging te staan, die ze alleen maar aan zullen kunnen door groot wederkerig respect en vertrouwen.