Uit de bovengenoemde cataloog van "richtsnoeren" komen de volgende perspectieven of organisatievormen naar voren in de pastoraal van anderstalige gelovigen, die tevens rekening houden met de oude theologische inzichten en met maatschappelijke en materiële feiten:

• centrale "moedertaal-missies" of meldpunten in de grote centra met veel leden van een bepaalde taalgroep,
• plannen voor een pastoraal in dekenaten en andere instanties, die meerdere taalgroepen omvatten. Anderstalige pastorale vakkrachten zijn vanzelfsprekend ook leden van zielzorgteams en werken mee in de planning en uitvoering van de plaatselijke pastoraal,
• overname van een kleine Duitstalige parochie door een tweetalige anderstalige priester, die zowel een taak heeft in de plaatselijke pastoraal als in de moedertalige zielzorg van zijn landgenoten en wiens kerkrechtelijke positie telkens kan worden aangepast,
• taalkundige en pastorale kwalificatie van Duitse pastorale roepingen voor medewerking in de zielzorg onder anderstalige christenen, zo mogelijk al tijdens de pastorale opleiding,
• voorbereiding bij de Duitstalige aanstaande priesters op de multiculturele pastoraal (b.v. vakantie of studiejaren in anderstalige bisdommen in en buiten Europa),
• niet langer regelmatige vieringen met heel kleine groepen (afgezien van bijzondere feesten),
• sluiting van heel weinig mensen omvattende moedertaalmissies, wanneer men die, na alle mogelijkheden te hebben geprobeerd, door gebrek aan personeel niet kan behouden,
• bevordering van deelname van anderstalige christenen in werkgroepen in alle pastorale takken van de Duitse plaatselijke kerk,
• versterkte aanwezigheid van de buitenlandse missies in de bisdommedia,
• geregelde uitnodiging van diocesane buitenlandmedewerkers op bijeenkomsten van anderstalige zielzorgers,
• bewuste bevordering van tweetalige zielzorg-mogelijkheden, zodat de daarvoor gekwalificeerden gemakkelijker een plaats in een Duitse parochie kunnen krijgen, als ook
• geregeld gemeenschappelijke vieringen voor alle anderstalige missies.

De verwerkelijking van deze richtsnoeren vraagt een langdurig proces. Geduld en nuchtere prognoses zijn hier onmisbaar. Overdrijving ligt niet in lijn van het evangelie.
De hier beschreven doelstellingen zullen bovendien alleen maar kunnen worden verwezenlijkt, wanneer de plaatselijke kerk in Duitsland bereid is om te erkennen dat ze een tientallen jaren oud probleem stiefmoederlijk heeft behandeld en dus wat goed heeft te maken. De anderstalige parochies hebben ook nog het een en ander in te halen en intussen moet kritisch worden bekeken in hoeverre de katholieke kerk in Duitsland op het ogenblik ook maar in staat is, de vereiste integratie te realiseren. Ook voor deze achtergrond mag men geen te hoge eisen stellen en de noodzakelijke wijzigingsprocessen zullen over een vrij lange tijd moeten worden uitgesmeerd.