Ten aanzien van de beschreven situatie en de ingrijpende veranderingen moet het concept voor de zielzorg onder anderstalige christenen op bovendiocesaan niveau nader worden vastgelegd. Bij de zeer gevarieerde probleemstelling is dat een moeilijke onderneming. Er moet rekening mee gehouden worden, dat mensen uit bepaalde culturen het met de integratie in een nieuwe omgeving aanzienlijk gemakkelijker hebben dan anderen. Verder moet men er weer op een andere manier op letten, dat er naast de 'klassieke' missies, wier leden nu al in de tweede en derde generatie in Duitsland wonen, ook anderstalige groepen en parochies zijn, die hun verblijf in Duitsland uitdrukkelijk als tijdelijk hebben aangegeven, omdat ze met tijdelijke contracten (b.v. als vaklieden in de industrie, wetenschap en economie) met hun gezinnen in Duitsland wonen.

Ongeacht deze verschillen kunnen er toch met het oog op het "profiel van een missionaris" en de plaats van de missie in de plaatselijke kerk enkele bindende richtsnoeren worden geformuleerd. Daaronder vallen:

• degelijke kennis van de Duitse taal bij priesters of pastorale werkers,
• duidelijke afspraken of toekomstplannen wat betreft de duur van het werk en de pastorale behoeften,
• regelmatige en stabiele contacten met de bisdommen, c.q. de reguliere oversten en de bisschoppenconferenties van de landen van herkomst van de missionarissen, waardoor men er van op aan kan, dat alleen geschikte en goede voorbereide zielzorgers in Duitsland worden aangesteld,
• "proeftijden", die van wezenlijk belang kunnen zijn voor beide partijen, als er beslissingen moeten worden genomen,
• gelijke rechten (financiële positie, verzekering, evt. pensioen) voor buitenlands en Duits pastoraal personeel,
• financiële gelijke behandeling van pastorale activiteiten in anderstalige missies en in Duitse parochies, waarbij behalve bij de verschillende getalsterkten eventueel ook de diasporasituatie en andere factoren een rol moeten spelen,
• inpassing van de organisatievorm en pastorale hoofdpunten van een missie in de structuur van de plaatselijke kerk (verplichting tot het oprichten van parochie- of pastorale raden en financiële commissies, meedoen met universele solidariteitscollectes, eigen financiering uit opbrengsten van collectes, enz.). Zo kan een vereeuwigde "gaststatus in het buitenland" overwonnen worden,
• kwalificatie en de bereidheid van de kant van de uit het buitenland komende fulltime pastorale werkers om mee te doen in het pastoraat van de plaatselijke parochie en de bereidheid om voor de duur van het werk in het buitenland in het geheel van de pastorale samenwerking ook blijvende taken op zich te nemen, én
• een verbetering van de verzorging van anderstalige katholieken buiten de grote bevolkingscentra.