Geenszins alzo is het te verwonderen dat de herders van de Kerk en gelovige volkeren er roem op hebben gedragen, van de leer van de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd en Moeder Gods, die naar het oordeel van de Vaderen in de goddelijke Schriften vervat, in zo vele hoogst gewichtige getuigenissen dierzelf, de Vaderen overgeleverd, in zo vele schitterende monumenten van de oudheid uitgesproken en gevierd, en, wat het meest zegt en het gewichtigst is, bij een oordeel van de Kerk zelve voorgedragen is en bevestigd, al meer en meer vaste belijdenis af te leggen met zulk een godvruchtige toegenegenheid en liefde, dat niets hun aangenamer, niets dierbaarder bleek, dan met het meest warme hart de zonder erfsmet ontvangene Moedermaagd alom te dienen, te eren, in te roepen en te loven. Dien ten gevolge hebben van oudsher kerkoversten, geestelijken, reguliere orden, en zelfs ook keizers en koningen bij deze onze apostolische Stoel met kracht er op aangehouden, dat de Onbevlekte Ontvangenis van de allerheiligste Moeder Gods als leerstuk van het katholieke geloof mocht worden vastgesteld. Ook in onze tijd zijn deze beden herhaald geworden en gericht vooral aan onzen voorganger Gregorius XVI van goeder gedachtenis, alsmede aan ons zelf door bisschoppen, wereldgeestelijken, religieuze verenigingen, vorsten met oppergebied bekleed en gelovige volkeren.